บทที่ 187 เธอไม่ใช่ยัยตัวประหลาด

บทที่ 187 เธอไม่ใช่ยัยตัวประหลาด

หลังจากเยี่ยหวันหวั่นช่วยพยุงลุกขึ้น คนบางคนก็ไหลเข้ามาซบ ถ่ายน้ำหนักทั้งหมดไว้บนไหล่ของเธอ ลมหายใจถี่รัวพ่นอยู่ที่คอของเธอครั้งแล้วครั้งเล่า

เยี่ยหวันหวั่นเผชิญกับสายตาอิจฉาริษยาของผู้คน แทบอยากจะโยนคนบนบ่าใส่หน้าพวกเธอเหลือเกิน พวกเธออยากพยุงก็มาพยุงเองซะเลยสิ บุญคุณสาวงามแบบนี้เธอรับไม่ไหว!

หลังจากวุ่นวายกับการจับปูใส่กระด้งแล้ว ในที่สุดก็พาคนส่งถึงห้องพยาบาล

คุณหมอประจำห้องพยาบาลรีบพ่นยาระงับอาการหอบหืดให้ซือเซี่ย จากนั้นทำการตรวจร่างกายขั้นพื้นฐานให้เขาหน่อย

“39.5 องศา ไข้สูงมาก ให้น้ำเกลือ! คาดว่าร่างกายโดนอากาศเย็นจัด และออกแรงมากเกินไป ช่วงนี้จะต้องพักผ่อนให้มาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งอย่าให้ตื่นเต้นเกินไปและไม่ควรออกแรงมากจนเหนื่อยเกินไปด้วย!” หมอประจำห้องพยาบาลกำชับจริงจัง

หืม ไข้สูง ตากอากาศเย็น เหนื่อยเกินไป...

ได้ยินคำพูดของหมอห้องพยาบาลแล้ว เยี่ยหวันหวั่นก็ยิ่งรู้สึกผิดอย่างบอกไม่ถูก ไม่ได้แกล้งเหรอ ป่วยจริง...

ตากอากาศเย็น? เมื่อคืนผู้ชายคนนี้อยู่ริมทะเลสาบนานแค่ไหน?