บทที่ 102 กอสซิปพอร์เตอร์
“แต่ว่า หวั่นหวัน ความสัมพันธ์ระหว่างเธอและซือเซี่ยดีขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอ? ฉันได้ยินมาว่าวันนี้เขาไม่ใช่แค่ช่วยเธอพูดต่อหน้าครูประจำชั้น ยังช่วยเธอรับตบของเฉิงเสวี่ยด้วย!” เฉินเมิ่งฉีถามหยั่งเชิง
ก่อนหน้านี้เรื่องของหลิงตงใหญ่ขนาดนั้นยังไม่เห็นผลอะไรเลย ดังนั้นถึงแม้ท่าทีที่ซือเซี่ยมีต่อหวั่นหวันนั้นไม่ธรรมดา แต่เธอไม่มั่นใจว่าบอกเรื่องนี้กับซือเยี่ยหานแล้วจะมีประโยชน์หรือเปล่า
เธอคิดไม่ถึงจริงๆ ว่านับวันซือเยี่ยหานจะเอาอกเอาใจเยี่ยหวั่นหวั่นมากขึ้น หรืออาจเป็นเพราะคนอื่นไม่อยู่ในสายตาของซือเยี่ยหานเลย มีแค่กู้เยว่เจ๋อเขาถึงจะสนใจได้?
แต่ความจริงน่ะเหรอ...
เฉินเมิ่งฉีเข้าใจผิดทั้งหมด คนที่เป็นราชาจอมขี้หึงแห่งอาเซียนนั่น อย่าว่าแต่หลิงตงที่เป็นคนตัวโตขนาดนี้เลย แค่สุนัขตัวหนึ่ง เยี่ยหวั่นหวันลูบหลายทีหน่อย ยังกลัวว่าคนคนนั้นจะเอาไม้มาตีเลย
“นั่นก็เพราะซือเซี่ยเขานิสัยดีน่ะสิ!” เยี่ยหวั่นหวันใช้คำพูดในกระทู้ตอบกลับ
Support your favorite authors and translators in webnovel.com