บทที 10 เลิกเล่นละครได้แล้ว

" เราไปหาเธอนะ ไม่อยากอยู่บ้านไม่อยากไปทำงานเลยว่ะ "

" โอเคๆ มาไหวหรือปล่าว หมอกไปรับได้นะ "

" ไม่เป็นไรๆเราไปเอง เดี๋ยวให้คนขับรถไปส่ง "

" เอาอย่างนั้นก็ได้ เจอกันครับ "

อลิสออกมาหาหมอกตั้งแต่เช้าเพราะรู้สึกไม่ค่อยสบายใจอยากจะขอคำปรึกษาเรื่องความสัมพันธ์ของตัวเองกับสามี

ด้วยความที่ทั้งสามคนเป็นเพื่อนกันมานานเธอก็เลยไว้ใจหมอกมากกว่าเพื่อนคนไหนๆ แถมหมอกอยู่ด้วยแทบจะทุกช่วงเวลาในความสัมพันธ์ครั้งนี้ เธอคิดว่าเขาน่ะ เหมาะที่สุดแล้วที่จะให้คำปรึกษา

นั่งเล่นอยู่ในห้องทำงานของหมอก นอนไถมือถือไปพลางๆเพื่อรอหมอกเคลียร์งานเสร็จจะได้พูดคุยกัน

อันที่จริงแค่ได้ใช้เวลาอยู่ที่นี่เพื่อหลบมาจากสถานที่ที่มีภาพความทรงจำของตัวเองกับสามีเต็มไปหมดก็พอจะลืมคิดถึงไปได้บ้าง ไม่ต้องอยู่บนเตียงที่นอนด้วยกันไม่ต้องอยู่บนโต๊ะอาหารที่กินข้าวด้วยกันทุกวัน ไม่ต้องเดินผ่านห้องนั่งเล่นที่นอนอ่านการ์ตูนเล่นด้วยกัน

" ว๊าย เหรินทำอะไรเนี่ย "

อลิสออกมาจากห้องน้ำก็เป็นจังหวะที่หมัดของคนเป็นสามีประทับบนหน้าเพื่อนสนิทพอดี พอเธอเห็นดังนั้นก็ตกใจยืนช็คตัวแข็งทื่ออยู่ตรงนั้น

" เธอมาทำอะไรที่นี่ " เหรินถามคนเป็นภรรยาอย่างประหลาดใจ

" มึงทำแบบนี้กับกูกับบริษัทแม่กูได้ไง " ไม่ทันได้คำตอบจากภรรยา เขาหันมาคุยกับเพื่อนต่ออย่างเอาเรื่องด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวที่หยุดไม่อยู่

" กูทำเชี่ยอะไร "

" ก็เรื่องวัคซีนไง มึงเป็นคนสลับล็อตเองเลยนี่ "

" มึงพูดเรื่องอะไรของมึงเนี่ย วัคซีนอะไร " หมอกทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ตั้งใจว่าถ้าไม่จวนตัวจริงๆจะไม่มีทางยอมรับเด็ดขาดว่าเป็นคนทำ

" เลิกเล่นละครได้แล้ว กูเสียใจมากนะ กูเป็นเพื่อนมึงแต่นี่คือสิ่งที่มึงทำกับกูหรือไง "

" นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย เราไม่เข้าใจ "

อลิสถามอย่างไม่เข้าใจสถานการณ์ตอนนี้ สรุปมันเกิดอะไรกันขึ้น ตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมายังไม่เคยเห็นสองคนนี้ทะเลาะกัน แล้วนี่มันเรื่องอะไรทำไมถึงทำให้โมโหได้ขนาดนี้

เธอครุ่นคิดในหัวว่าเรื่องมันคอขาดบาดตายเชียวหรือเหรินถึงได้โกรธได้โมโหถึงขั้นต้องได้ชกต่อยกันแบบนี้

" อยากรู้เหรอ ถ้าอย่างนั้นจะบอกให้ฟังนะ ที่ไก่ตายรอบนั้นก็กูเองอะที่เอาวัคซีนหมดอายุมาให้ฉีด มันถึงติดโรคตายห่าแบบนั้นไง " เขาแสยะยิ้มเย็นๆแล้วเลิกคิ้วให้เพื่อนสนิทอย่างยั่วให้อีกคนโกรธ

" เชี่ยหมอก " เหรินตั้งท่าจะต่อยคนตรงหน้าอีกครั้งแต่อลิสเข้ามาขวางและกอดเขาเอาไว้ ไม่อยากให้เจ็บกันไปมากกว่านี้

" แล้วรู้อะไรไหม ที่ไก่ร้านมึงเป็นหนอนอะ ก็กูอีกนั่นแหละ จ้างคนเอาไก่เน่าเข้าไปทอดขาย เหนื่อยหรือปล่าววะเพื่อน " เขาถามด้วยน้ำเสียงและใบหน้ากวนประสาท ยิ่งเห็นอลิสกอดเหรินไว้แบบนั้นยิ่งรู้สึกโมโหมากขึ้นไปอีก

" แม่งก็โง่ชิบหาย โง่ทั้งมึงพนักงานอะ กูนี่ไม่เข้าใจจริงๆว่าบริษัทมึงไม่เจ๊งได้ไง ผู้บริหารโง่กว่าควายอีก "

เรื่องนี้เหรินไม่ได้คิดมาก่อน เชื่ออย่างสนิทใจว่าเป็นเพราะพนักงานคนนั้นทำเพราะไม่ประสงค์ร้ายกับบริษัท ไม่คิดเลยว่าจะเป็นเพราะเพื่อนของเขาคนนี้เอง

" มึงทำไปทำไมวะ กูถามจริงเหอะ "

" กูเกลียดมึงกับแม่มึงไง แม่งชอบทำเหมือนกูเป็นตัวอะไรก็ไม่รู้ ชอบจังเลยนะไอ้การทำตัวมีเมตตาให้นั่นให้นี่กับกูน่ะ "

" ถนัดจริงๆเรื่องทำให้กูดูน่าสมเพชอะ "

" เชี่ยหมอกกูไม่เคยคิดอย่างนั้นเลยเว่ย " เขาอยากจะโกรธจะเกลียดหมอกให้มากกว่านี้แต่ก็ทำไม่ได้ รู้สึกสงสารอยู่ไม่น้อยที่ตลอดเวลาที่ผ่านมาเพื่อนรู้สึกแย่แบบนี้

" แต่มึงก็ทำ มึงทำทุกอย่างที่แม่มึงสั่งนั่นแหละ "

" ... "

เหรินไม่เคยคิดแบบนั้นเลย เขาคิดแค่ว่าหมอกเป็นเพื่อนที่เขารักมากเสมือนเป็นคนในครับครัวเดียวกัน เวลามีอะไรก็อยากจะให้เพื่อนมีเหมือนตัวเองด้วยก็เท่านั้น ไม่เคยคิดว่าตัวเองเหนือกว่าเลย

ไม่เคยมีวันไหนที่เหรินรู้สึกอยากจะแข่งอยากจะเอาชนะหมอก ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาเหรินไม่เคยรับรู้ได้เลยสักนิดว่าเพื่อนรู้สึกแย่กับสิ่งที่เขาทำโดยคิดเองเออเองว่ามันดีสำหรับหมอก

นี่สินะที่คนบอกกันว่าความหวังดีของเราอาจจะไม่ได้ดีสำหรับทุกคนบนโลก ความหวังดีของเราหลายๆคนอาจไม่ได้ต้องการมันก็ได้

" พูดไม่ออกเลยสิ "

" กูขอโทษที่ทำให้มึงรู้สึกแบบนั้นนะ กูไม่เคยรู้เลยเพราะเราเป็นเพื่อนกัน ถ้ามึงรู้สึกไม่ดีก็ควรจะบอกกูสิ "

" แล้วมึงเชื่อไหม ต่อให้กูยังคบกับอลิสอยู่แม่มึงก็จะทำให้เลิกกันแล้วแต่งงานกับมึงอยู่ดีนั่นแหละ "

" ... "

ทั้งหมอกและเหรินรู้ดีว่าแม่ของเหรินเป็นยังไง ขนาดความฝันตัวเองยังไม่มีโอกาสได้ทำเลย พ่อแม่ของอลิสรวยที่สุดในบรรดาเพื่อนของแม่เหรินแล้ว ถ้าอลิสยังไม่แต่งงานยังไงแม่ก็จะหาโอกาสให้ต้องได้แต่งกันจนได้ นั่นคือความจริงของเรื่องนี้

จอมวางแผนจอมบงการ ให้หมอกไปเรียนที่เดียวกันกับลูกชายของตัวเองก็เพื่อประโคมข่าวสรรเสริญตัวเองว่าเป็นคนดีมีเมตตาเลี้ยงลูกแม่บ้านเหมือนลูกตัวเองทั้งที่ความจริงมันไม่ใช่

แม่เหรินไม่เคยพูดจาไม่ดีใส่หมอกเลยก็จริงแต่สิ่งที่กระทำมันทำแทนตลอด ที่เค้าเรียกกันว่าปากปราศรัยน้ำใจเชือดคอน่ะ ไม่ผิดไปไหนเลยสักนิด

" ทำไมกูต้องมาอยู่เป็นเครื่องประดับบารมีให้มึงให้แม่มึงด้วยวะ กูโคตรเกลียดตัวเองเลยแม่ง "

" กูขอโทษ "

" เหอะ มึงขอโทษเหรอ ง่ายจังเลยนะ "

" อ้อ กูมีอะไรจะบอกมึงอีกอย่าง " เขากระชากแขนอลิสจนเซถลามาหาตัวเอง

"โอ๊ย อะไรของหมอกเนี่ย เราเจ็บนะ "

" เชี่ยอะไรของมึงอีก "

" อลิสท้อง " ทันทีที่พูดจบเขาก็พลักคนที่เป็นแฟนเก่าลงพื้นอย่างแรงด้วยแรงโทสะ ตั้งใจให้เธอแท้งลูก เขาตั้งใจจะทำลายความสุขของเพื่อนสนิทให้ได้มากที่สุด

" เธอ! "

เหรินตกใจมากกับเหตุการณ์เมื่อครู่รีบไปพยุงเธอขึ้นมาทันที ทุกอย่างเกิดขึ้นไวมากจนไม่รู้จะโฟกัสที่ส่วนไหนก่อนดีกันแน่ ดีใจที่ภรรยาท้องแต่ก็กลัวเธอจะแท้ง โดนพลักล้มลงแรงขนาดนั้น

" เป็นไงบ้าง เจ็บมากไหมครับ "

" หมอก ทำไมต้องทำร้ายเราด้วย "

อลิสเสียใจมากที่คนที่เธอไว้ใจที่สุดทำกับเธอแบบนี้ เธอร้องไห้ออกมาอย่างหนัก สะอึกสะอื้นจนตัวโยน

" เธอรักมันมากไม่ใช่หรือไง เนี่ย ช่วยให้ดีกันอยู่นะ ไม่งั้นเธอคงยังหึงมันกับเมียเก่าอยู่แน่ ฮ่าๆ "

" อ่อ ฮ่าๆ พี่ต้นอ้อก็หมอกเองแหละที่พากลับเข้ามาในชีวิตเธออะ "

หมอกพาลไปทั่ว ตัวเขาตอนนี้เหมือนคนเสียสติ ทุกอย่างมันเกินคาดเกินควบคุมไปหมด

" เชี่ยนี่ "

" เราไปทำอะไรให้เธอนักหนาวะ ทำไมต้องเกลียดกันขนาดนี้ด้วย เธอทำแย่กับเราไม่หยุดเลยอะ "

" หมอกแค่อยากให้เธอเลิกกับมัน แค่นั้นเอง เลิกกับมันแล้วกลับมาหาเราสิ ทำได้ไหมล่ะ "

" ทุเรศ "

" ทำไมอะ ตอนเป็นแฟนกับเราแค่นอนห้องเดียวกันเธอยังไม่เคยเลยเว่ย แต่ตอนนี้ท้องกับมันเนี่ยนะ "

เห็นหมอกพร่ามเรื่องแย่ๆออกมาไม่หยุดก็อยากจะประเคนหมัดประทับบนใบหน้าอีกสักรอบ ติดตรงที่เป็นห่วงภรรยามากกว่าจึงไม่ได้ทำแบบนั้นลงไป

" เราโคตรขยะแขยงเธอเลยหมอกรู้ตัวไว้ด้วย ทุเรศมากอะ "

" เธอไหวไหม ไปหาหมอกันครับ "

ไม่อยากเสียเวลาอยู่ตรงนี้มากไปกว่านี้ เหรินรีบอุ้มคนเป็นภรรยาไปขึ้นรถเพื่อไปส่งที่โรงพยาบาลทันที

" เป็นยังไงบ้างครับ เจ็บหรือปวดยังไงไหม " เขาถามไถ่อย่างเป็นห่วงเป็นใย

" เจ็บก้นนิดเดียวค่ะ เธอเรากลัวลูกไม่ปลอดภัยอะ "

" เป็นไรหรอกครับ ลูกเราเก่ง เก่งเหมือนแม่เค้านั่นแหละ "

ถึงแม้เหรินจะพูดออกไปแบบนั้นแต่ที่จริงแล้วตัวเขาเองก็กังวลอยู่ไม่น้อย ถ้าแท้งไม่ใช่แค่ลูกที่จะไม่อยู่กับเขาแต่ภรรยาที่จะต้องเจ็บปวดทั้งร่างกายทั้งจิตใจอีกจึงพยายามทำตัวเข้มแข็งเอาไว้ให้เธออุ่นใจ สถานการณ์ตอนนี้เขาเองก็อยากเป็นที่พึ่งให้กับภรรยา

" ... "

" ไม่ต้องร้องไห้แล้วคนเก่ง ทีหลังเธอมีอะไรอยากรู้สงสัยเธอถามเรานะ ไม่ต้องคิดไปเองเสียใจเองคนเดียวแล้ว เรื่องของเราจะมีใครมารู้ดีมากกว่าเราอีกล่ะจริงหรือปล่าว "

" อือ เราขอโทษ "

" ช่างมันๆ "

" รู้ว่าท้องนานหรือยังครับ "

เหรินเห็นว่าสถานการณ์บนรถไม่ค่อยดีนัก อลิสนั่งเงียบไม่พูดไม่จาก็เลยพยายามชวนคุยเผื่อเธอจะรู้สึกดีขึ้น

" ไม่นาน เราก็เพิ่งจะรู้ เห็นเธอกอดพี่ต้นอ้อเราเลยมาปรึกษาหมอก " เธอพูดอย่างจ๋อยๆ ด้วยความรู้สึกแย่ที่ถาโถมเข้ามาในใจ

" จะทิ้งเราหรือไง ไม่ยอมหรอกนะจะบอกให้ "

" เราขอโทษนะ "

" ผ่านไปแล้วครับ มาเริ่มกันใหม่นะ " เหรินละมือข้างหนึ่งจากพวงมาลัยรถแล้วมาวางบนหน้าขาของคนเป็นภรรยาบีบเบาๆเป็นการให้กำลังใจ

" เรารักอลิสนะ "