371

ตอนที่ 371 อะไรที่เป็นของเรา สักวันมันก็ต้องเป็นของเรา

เฉิงฉีตงพูดเหมือนกับว่าเธอไม่ได้มาแข่งแต่มาเพื่อทะเลาะกับลู่อี้หนง

แต่คิดดูดีๆ ที่เขาพูดก็มีเหตุผลอยู่นิดนึง ถ้าไม่ใช่เพราะเหตุผลนี้เธอคงจะไม่ยอมมานิวยอร์คอีกครั้งแน่ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอสะกิดแผลเก่าของตัวเองแบบนี้

“ฉันยืนจนเมื่อยขาไปหมดแล้ว ลูกในท้องก็คงไม่ค่อยสบายด้วย” เฉียวยวี่หว่านใช้โอกาสนี้อ้อนเฉิงฉีตง

เธอเอาหน้าตัวเองถูกับแขนเขา ถ้าเกิดมีเตียงอยู่ตรงนี้เธอคงล้มลงไปนอนแล้ว เรี่ยวแรงของคนท้องเมื่อเทียบกับคนปกติแล้วนับว่าน้อยกว่ามาก

“รอคะแนนออกก็จบแล้ว ทนอีกหน่อย” น้อยครั้งที่เฉิงฉีตงจะพูดจาดีๆ กับเธอไม่กวนประสาท เฉียวยวี่หว่านพยักหน้าอย่างเต็มใจ

“เดี๋ยวพอจบแล้วคุณจะพาฉันไปกินอะไรอร่อยๆ ที่ไหนเหรอ”

“ไชน่าทาวน์” เฉิงฉีตงพูดออกมาอย่างแน่วแน่

เฉียวยวี่หว่านกลอกตา “ฉันเหนื่อยขนาดนี้คุณจะพาฉันไปกินไชน่าทาวน์ มันต้องกินอะไรพิเศษๆ สิคะ”