มื้อค่ำจบลงอย่างสมบูรณ์แบบ อาหารอร่อยและเอ็ดเวิร์ดก็เป็นเพื่อนร่วมโต๊ะที่ดี ไรเนอร์ยืนห่างจากเราพอสมควร ฉันเหลือบมองเขาสองสามครั้งระหว่างนั้น แต่เขากลับไม่วอกแวกเลยแม้แต่น้อยสมเป็นมืออาชีพมาก และตอนนี้เห็นทีฉันต้องกลับบ้านได้แล้ว
“เอ็ดเวิร์ด ขอบคุณมากสำหรับวันนี้ ถึงเวลาที่ฉันต้องกลับแล้ว” ฉันเอ่ยปากขอตัว
“จะรีบไปทำไม อายังมีเรื่องจะคุยกับเธออีก” เอ็ดเวิร์ดตีหน้าเศร้า
“ขอโทษทีครับคุณเอ็ดเวิร์ด อย่างที่คุณนาตาลีบอก นี่มันก็ดึกมากแล้ว” ไรเนอร์พูดขณะที่มายืนข้างฉัน
“ไปรอข้างนอก 20 นาที ฉันมีเรื่องจะคุยกับนาตาลีตามลำพัง” เอ็ดเวิร์ดกึ่งพูดกึ่งสั่ง ไรเนอร์หันมามองหน้าฉันเพื่อขออนุญาต
ความจริงฉันเองก็มีเรื่องจะถามเขาเป็นการส่วนตัวเหมือนกัน ฉันพยักหน้าให้ไรเนอร์เล็กน้อยเป็นสัญญาณให้เขาปล่อยเราไว้ตามลำพัง ไรเนอร์ยอมเดินออกจากห้องโดยไม่พูดอะไร
“อาอยากคุยเรื่องอะไร” ฉันเอ่ยปากถามแบบไม่อ้อมค้อม ฉันก็มีเรื่องสองสามอย่างที่อยากจะถามเขาเหมือนกัน
“ไม่ได้มีเรื่องอะไรสำคัญหรอก อาแค่คิดถึงเธอ...” เอ็ดเวิร์ดตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนก่อนจะพาฉันไปนั่งที่โซฟา
Support your favorite authors and translators in webnovel.com