ตอนที่ 386 ต้องโทษที่เธอเป็นbug
ด้านล่างตึก
ฉินหร่านมองออกไปไม่ไกลก็เห็นรถของเฉิงเจวี้ยนจอดที่ข้างทางพอดี
เธอใช้นิ้วเกี่ยวผ้าพันคอแล้วเดินไปที่รถเฉิงเจวี้ยน
ระหว่างทางที่เธอไม่ได้สวมผ้าพันคอเพียงหนึ่งนาที
ไหนล่ะจะคิดว่าเพิ่งเดินไปได้แค่สองก้าวก็ถูกชายร่างสูงใหญ่ขวางไว้ เขาถือบาสเกตบอลมองมาที่ฉินหร่าน ใบหน้าเท่ๆ ที่เป็นแสงเรืองรองแดงเล็กน้อย พูดด้วยความตื่นเต้น “เธอคือฉินหร่าน เด็กปีหนึ่งสาขาวิชาวิศวกรรมอัตโนมัติของภาควิชาฟิสิกส์ใช่ไหม หวัดดี ฉันคือ...”
ฉินหร่านเดินถอยหลังไปหนึ่งก้าว เงยหน้าพูดด้วยความเหนื่อยหน่าย การเปลี่ยนผ่านแสงสุดท้ายของพระอาทิตย์ยามเย็นทำให้เห็นใบหน้าที่สวยหยาดเยิ้มได้อย่างชัดเจน สีหน้าท่าทางค่อนข้างเย็นชา พูดอย่างกระชับตรงประเด็น “ไม่ใช่ฉัน ผิดคนแล้ว”
ทั้งเย็นชาทั้งรำคาญ
เดินอ้อมเขาไปหาเฉิงเจวี้ยน
คนอื่นริมถนนก็จำเธอได้
อาจเป็นเพราะความเปล่งประกายบนตัวเธอมีมากเกินไปจึงทำให้คนไม่กล้าเข้าใกล้ ได้แต่มองจากที่ไกลๆ
เสียงดัง “ปัง”
เธอปิดประตูรถฝั่งข้างคนขับ
เสียงค่อนข้างดัง
Support your favorite authors and translators in webnovel.com