webnovel

เผยตัวตนลับ จับหัวใจเธอ

ด้วยว่าพ่อแม่หย่าร้างกันตั้งแต่ยังเล็ก และ ฉินหร่าน ไม่ใช่เด็กประพฤติดี นอกจากจะไม่ตั้งใจเรียนจนผลการเรียนย่ำแย่แล้ว เธอยังหัวรั้นและก่อเรื่องทะเลาะวิวาทจนโดนพักการเรียนไปเป็นปี แตกต่างจาก ฉินอวี่ น้องสาวที่เป็นนักเรียนดีเด่นผู้แสนเพียบพร้อมราวฟ้ากับเหว ด้วยเหตุนี้แม่ของเธอจึงเลือกพาน้องสาวไปอยู่ด้วยเพียงคนเดียวและทิ้งฉินหร่านเอาไว้ท่ามกลางชนบท ปล่อยให้เธอเติบโตเพียงลำพังในความดูแลของคุณยายวัยชรา สองยายหลานร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาสิบสองปี จนกระทั่งวันหนึ่งคุณยายเกิดป่วยหนักอาการโคม่าต้องส่งตัวไปยังโรงพยาบาลในเมือง ครอบครัวฉินจึงได้กลับมาพบหน้ากันอีกครั้ง เมื่อคุณยายไม่สามารถดูแลฉินหร่านด้วยตัวเองได้ต่อไปได้อีก แม่ของเธอจึงอาสารับเลี้ยงเธอไว้แทน กระนั้นก็ยังไม่วายเหน็บแนมหญิงสาวอยู่ตลอดว่าอย่าทำตัวน่าขายหน้า ให้เอาอย่างฉินอวี่ผู้เป็นน้องบ้าง กระนั้นกลับไม่มีใครล่วงรู้เลยว่านอกจากฉินหร่านจะมีใบหน้างดงามเกินเด็กอายุรุ่นราวคราวเดียวกันแล้ว เธอยังมีอีกหนึ่งตัวตนปริศนาที่ซุกซ่อนเอาไว้อยู่ เพราะใครกันล่ะที่ทำข้อสอบกากบาททุกข้อแล้วผลคะแนนสอบจะออกมาได้เท่ากับศูนย์ในทุกๆ วิชา เธอโง่จริงๆ หรือว่าตั้งใจกันแน่... เช่นเดียวกับ เฉิงเจวี้ยน หมอหนุ่มประจำโรงเรียนที่แสนธรรมดาคนนั้น ทว่า...เขาเป็นแค่หมอประจำโรงเรียนจริงหรือ เมื่อโชคชะตานำพาให้คนสองคนที่ปกปิดตัวตนของตัวเองเอาไว้ได้มาพบกัน หน้ากากของใครจะถูกกระชากออกมาก่อนนะ

อีลู่ฝานฮวา · Urban
Not enough ratings
745 Chs

ตอนที่ 386

ตอนที่ 386 ต้องโทษที่เธอเป็นbug

ด้านล่างตึก

ฉินหร่านมองออกไปไม่ไกลก็เห็นรถของเฉิงเจวี้ยนจอดที่ข้างทางพอดี

เธอใช้นิ้วเกี่ยวผ้าพันคอแล้วเดินไปที่รถเฉิงเจวี้ยน

ระหว่างทางที่เธอไม่ได้สวมผ้าพันคอเพียงหนึ่งนาที

ไหนล่ะจะคิดว่าเพิ่งเดินไปได้แค่สองก้าวก็ถูกชายร่างสูงใหญ่ขวางไว้ เขาถือบาสเกตบอลมองมาที่ฉินหร่าน ใบหน้าเท่ๆ ที่เป็นแสงเรืองรองแดงเล็กน้อย พูดด้วยความตื่นเต้น “เธอคือฉินหร่าน เด็กปีหนึ่งสาขาวิชาวิศวกรรมอัตโนมัติของภาควิชาฟิสิกส์ใช่ไหม หวัดดี ฉันคือ...”

ฉินหร่านเดินถอยหลังไปหนึ่งก้าว เงยหน้าพูดด้วยความเหนื่อยหน่าย การเปลี่ยนผ่านแสงสุดท้ายของพระอาทิตย์ยามเย็นทำให้เห็นใบหน้าที่สวยหยาดเยิ้มได้อย่างชัดเจน สีหน้าท่าทางค่อนข้างเย็นชา พูดอย่างกระชับตรงประเด็น “ไม่ใช่ฉัน ผิดคนแล้ว”

ทั้งเย็นชาทั้งรำคาญ

เดินอ้อมเขาไปหาเฉิงเจวี้ยน

คนอื่นริมถนนก็จำเธอได้

อาจเป็นเพราะความเปล่งประกายบนตัวเธอมีมากเกินไปจึงทำให้คนไม่กล้าเข้าใกล้ ได้แต่มองจากที่ไกลๆ

เสียงดัง “ปัง” 

เธอปิดประตูรถฝั่งข้างคนขับ

เสียงค่อนข้างดัง

Locked Chapter

Support your favorite authors and translators in webnovel.com