ตอนที่ 500 เหงื่อโซมกาย

ตอนที่ 500 เหงื่อโซมกาย

“ข้ารู้” คิ้วนางคลายออก เผยรอยยิ้มอ่อนโยน “ตอนนี้ได้เห็นเขาอยู่ข้างกาย ข้าก็มีความสุขแล้ว”

ได้ยินเช่นนี้ หลินป๋อเหิงมองนางด้วยสีหน้าประหลาดอยู่บ้าง กระแอมไอถามว่า “ตอนนี้เขาเป็นแค่ตาแก่ เจ้ายังชอบเขาจริงหรือ? แม้บอกว่าพวกเจ้าสองคนอายุห่างกันแค่สิบปี แต่รูปลักษณ์เจ้าจะคงอยู่ตลอดไปไม่เปลี่ยนแปลง เขากลับไม่เหมือนกัน หรือเจ้าจะลองคิดอีกที?”

เอาเถอะ! อันที่จริงเขาก็ไม่เข้าใจว่าน้องสาวตนชอบซานหยวนตรงไหนกันแน่? ตอนวัยหนุ่มรูปลักษณ์ภายนอกยังดูดี แต่ตอนนี้อายุหกสิบกว่าแล้ว ทำไมนางยังรักตาเฒ่านี่อีก?

หนำซ้ำเขาไม่อยากพูด! แต่ตอนนี้รูปลักษณ์ทั้งสองคนแตกต่างกันเกินไป เห็นแล้วน่าอึดอัดใจมากจริงๆ เพราะซานหยวนแก่ถึงเพียงนี้ ซู่ซีกลับยังอ่อนเยาว์ หลายปีนี้แม้รู้ว่าภรรยาเขาจากไป หลินป๋อเหิงจึงยังไม่บอกซู่ซีมาตลอด แต่ใครจะรู้...

ใครจะรู้ว่าซู่ซียิ้มขึ้นเล็กน้อย มองหลินป๋อเหิงพลางบอกว่า “พี่ใหญ่ เขายังเป็นพี่ซานหยวนเสมอ ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง”