952

ตอนที่ 952 ฉันมีเงื่อนไขอย่างหนึ่ง（7）

เมื่อเทียบกับครั้งที่แล้ว การลงมือของหานจือฟานในครั้งนี้ยังคงไม่มีความปราณีแม้แต่น้อย รอจนกระทั่งเขาเสร็จสิ้นอีกครั้ง เฉิงเว่ยหว่านที่นอนอยู่บนเตียงก็ไม่เหลือเรี่ยวแรงแม้แต่นิดเดียว เหมือนกับเธอคือตุ๊กตาผ้าขาดๆ ก็ไม่ปาน จ้องมองเพดานด้วยแววตาว่างเปล่าไม่ขยับเขยื้อน

เมื่อเฉิงเว่ยหว่านเป็นแบบนี้ หานจือฟานที่เดิมทีอยากจะพลิกตัวจากไปในช่วงวินาทีที่เสร็จสิ้นนั้น จู่ๆ ก็เงียบสงบลงมา

สีหน้าของเธอขาวซีด อารมณ์บนใบหน้าค่อนข้างแข็งทื่อ

รอยแผลบนหน้าผากที่ยังไม่สมาน ไม่รู้ว่าเวลาไหนที่ถูกเสียดสี ทำให้หนังถลอกและเลือดออกซ้ำอีกครั้ง

หานจือฟานจ้องมองสีแดงบนหน้าผากของเธอ และหว่างคิ้วก็เริ่มขมวดเข้าหากันอย่างไม่สนใจ เขาไม่เข้าใจว่าสุดท้ายแล้วตัวเองเป็นอะไรไป จู่ๆ ภายในอกก็อึดอัดอย่างรุนแรง แม้กระทั่งมือเขาที่วางขนาบสองฝั่งข้างกายของเธอยังอดไม่ได้ที่จะกำผ้าปูที่นอนแน่น