132

บทที่ 132 การใส่ร้าย ก็เป็นการอิจฉาริษยาอย่างหนึ่ง (2)

เชียนเกอที่ไม่ได้สังเกตสักนิดว่ารอบๆ มีคนอยู่หรือไม่ ก็ตกใจจนสั่นไปทั้งตัว แรงที่ปลายนิ้วคลายตามสัญญาตญาณ โทรศัพท์มือถือตกตรงมาบนพื้น จนมีเสียง "เพี้ยะ" ดังออกมา

เธอกำลังจะถามว่า " ใครน่ะ?" แต่คำว่า "ใคร" กลับถูกขัดด้วยน้ำเสียงเย็นนิ่งสงบที่ดังมาจากบนหัวเธอ " ที่เธอพูดเมื่อกี้เป็นความจริงเหรอ?"

เชียนเกอที่รู้ว่าเสียงนั้นเป็นเสียงของใคร ร่างทั้งร่างราวกับถูกจี้จุดจนแข็งค้างอยู่ที่เดิม ถึงอยากจะขยับแต่ก็ขยับไม่ได้

วินาทีต่อมา ผู้มาใหม่ก็ถามด้วยน้ำเสียงบีบบังคับว่า " เธอพูดกับหลินเจิ้งอี้ว่าจี้อี้เคยขายตัว และจี้อี้ก็ขึ้นชื่อเรื่องอยากถีบตัวเองขึ้นสูงจนให้ทำอะไรก็ได้หมด แล้วก็เป็นคนที่กล้าพอที่จะเล่นด้วย งั้นใช่ไหม?”

พอคำพูดพวกนั้น ดังก้องเข้ามาในหูของเชียนเกอ ขนตาปลอมที่ติดอยู่บนเปลือกตาก็ขยับไหวเล็กน้อย สติของเธอจึงคืนกลับมา

เป็นเขา เฮ่อจี้เฉิน ทำไมอยู่ๆ เขาถึงมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ได้? แล้ว เขารู้จักหลินเจิ้งอี้ที่เธอพูดถึงได้อย่างไร?