1026

ตอนที่ 1026 เจ็บปวดใจ（6）

หานจือฟานมองเบอร์ที่โทรเข้ามาปราดหนึ่ง เป็นเบอร์บ้าน

พอเขากดรับ และก็มีเสียงของแม่บ้านดังลอดออกมาในหูโทรศัพท์ตั้งโต๊ะ: “คุณหานคะ คุณเฉิงเธอออกจากบ้านไปแล้ว....”

เธอออกจากบ้านไปแล้ว เขาก็ไม่ได้จำกัดอิสระของเธอสักหน่อย.... ในใจของหานจือฟานกำลังคิดแบบนี้ แต่ก็มีประโยคติดอยู่ข้างปากแล้ว

เขาอยากจะถามแม่บ้านว่าไข้ของเธอลดหรือยัง?

เพียงแต่แม่บ้านเร็วกว่าเขา เขายังไม่ทันจะได้ถามออกมา แม่บ้านก็พูดขึ้นมาอีกครั้ง: “....ไข้ของคุณเฉิงยังไม่ลดเลยค่ะ ฉันอยากจะให้คุณหมอหลัวมาดูเธออีกรอบ แต่เธอบอกว่าไม่เอา จะต้องออกไปข้างนอกให้ได้....”

ไข้ยังไม่ลด แต่ออกไปข้างนอกแล้ว?

หานจือฟานขมวดคิ้ว น้ำเสียงที่พูดเจือไปด้วยความขุ่นเคืองอยู่หลายส่วน: “แล้วเธอขวางไว้ไม่เป็นหรือยังไง?”

“ดิฉันขวางแล้วค่ะ ฉันโน้มน้าวอยู่นานมาก แต่ก็ไร้ประโยชน์ เธอยืนกรานจะออกจากบ้านไปให้ได้....” อาจเป็นเพราะถูกหานจือฟานตำหนิ เสียงของแม่บ้านในปลายสายจึงเบาบางกว่าเดิมมาก: “....ดิฉันกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับคุณเฉิง ดังนั้น ดังนั้นถึงได้โทรศัพท์มาหาคุณ.....”