038

บทที่ 38 บอกให้เธอออกไป (8)

จี้อี้สวมรองเท้าเสร็จเรียบร้อยก็ยืนขึ้นและพูดกับเฮ่อจี้เฉิน โดยไม่ได้สนใจในสิ่งที่เขาเพิ่งพูดไปเลยสักนิด “ต้องขอโทษจริงๆ ที่เมื่อคืนรบกวนคุณ”

เฮ่อจี้เฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย อารมณ์ยังคงดูราบเรียบไร้ความรู้สึกเช่นเดิม "ทำไม? ไม่ชอบกินข้าวต้มเหรอ?”

หลังจากที่เขาและเธอได้พบกันอีกครั้ง ถ้าไม่ใช่เหมือนครั้งที่แล้วบนรีสอร์ทที่เขาพูดเสียดสีดูถูกเธอสารพัด ครั้งอื่นที่เจอกันถ้าไม่ใช่นิ่งเงียบ คำที่พูดกับเธอก็แทบจะนับนิ้วได้ ถ้าทบทวนดูดีๆ การกลับมาเจอกันอีกครั้งหลังผ่านไปสี่ปี ครั้งนี้เหมือนจะเป็นครั้งแรกที่เขาคุยกับเธอโดยไม่ใส่อารมณ์

จี้อี้รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เธอมองเฮ่อจี้เฉินเงียบๆ อยู่ครู่หนึ่ง ยังไม่ยอมรับคำแต่พูดไปตามที่คิดว่า “ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว ฉันขอตัวก่อน”

มุมปากของเฮ่อจี้เฉินเกร็งไปนิดหนึ่ง จี้อี้เหมือนจะมองเห็นประกายความไม่พอใจวาบผ่านไปในดวงตาของชายหนุ่ม เธอลองสังเกตดวงตาของเขาอย่างละเอียดอีกครั้ง แต่ก็พบเพียงความสงบลุ่มลึกเท่านั้น