งานเลี้ยงรื่นเริงจริงๆ ใช่ไหม
ณ โรงแรมหรูระดับห้าดาวแห่งหนึ่ง บริเวณ Paveletskaya หรืออ่านออกเสียงเหมือนชาวรัสเซียว่า " พาเวลเล็ตสกาย่า " เป็นสถานที่ที่รัฐบาลของรัสเซียได้จัดงานเลี้ยงตอนรับให้กับบรรดาคณะมนตรีความมั่นของสหประชาชาติที่เข้ามาร่วมการประชุมที่เมืองหลวงที่กรุงมอสโก
และภายในเลี้ยงเลขาธิการของสหประชาชาติก็ยังได้เชิญนักธุรกิจจากที่ต่างๆ ทั่วโลกเพื่อจะเข้ามาคอยช่วยสนับสนุน และได้ร่วมบริจาคเงินให้กับหน่วยงานต่างๆ ของสหประชาชาติ เพราะฉะนั้นงานเลี้ยงในค่ำคืนนี้จึงมีทั้งบุคคลสังคมของแวดวงทางการเมือง บรรดาแวดวงของนักธุรกิจที่มีชื่อเสียงโด่งดังของโลก ทั้งนักอสังหาริมทรัพย์ และนักลงทุนต่างๆ ที่พากันตบเท้าเข้าร่วมงานกันอย่างอุ่นหนาฝาคลั่ง
และอีกทั้งบรรดาขบวนรถที่นั่งของเหล่าคณะมนตรีความมั่นคงแต่ละประเทศ ที่ ๆ ก็กำลังทยอยเข้ามาจอดอยู่ที่บริเวณทางเข้าด้านหน้าของโรงแรมภายใต้หลังคาโดมของกระจกบานใหญ่
ซึ่งสถานที่จัดเลี้ยงรับรองแขกบรรดาผู้มีเกียรติของทางรัฐบาลรัสเซีย ที่มีลักษณะเป็นห้องโถงใหญ่ครึ่งวงกลมที่ประดับประดาด้วยโคมไฟคริสตัลหรูหรา เพดานด้านบนมีแชนเดอเลียร์ขนาดมหึมาสีขาวสว่างเจิดจ้ารูปขดหอยที่ก็ทำมาจากคริสตัลจากประเทศออสเตรีย ชุดเก้าอี้และโต๊ะรับรองแขกที่สวยงามตามแบบสถาปัตยกรรมบาโรโคโคที่ถูกจัดวางยางเป็นระเบียบเป็นแนวโค้งและชุดถ้วย จาน ชามส้อม ชุดแก้วเครื่องดื่มที่ทำมาจากเงิน ทอง และงาช้างแกะสลักลวดลายเป็นเครือเถาใบไม้ พนังห้องที่เป็นกระจกบานใหญ่ ที่ๆ สามารถชมวิวได้มากถึง 180 องศาจนสามารถทำให้มองเห็นทัศนียภาพทั่วทั้งกรุงมอสโกในเวลายามค่ำคืน ทั้งๆ ย่านศูนย์การค้าที่มีแสงไฟสว่างดูคึกคัก และยอดของมหาวิหารเซนต์เบซิลที่เรืองรองอร่ามไกลสุดลูกหูลูกตา และยังมีอาหารท้องถิ่และ อาหารนานาชาติ เครื่องดื่มทั้งที่มีแอลกอฮอล์และที่ปราศจากแอลกอฮอล์ พวกมันก็ได้ถูกนำมาจัดวางเอาไว้วางอย่างสวยงามและอยู่บนโต๊ะหินอ่อนขนาดใหญ่ และมิหนำซ้ำยังจะปูลาดด้วยผ้าไหมสีทองชั้นดีจากประเทศตุรกี
แต่ว่าเพื่อความปลอดภัยทางคณะรัฐบาลของท่านผู้นำรัสเซียจึงได้ปิดโรงแรมทั้งโรงแรม และให้ทางเจ้าหน้าที่ FSB เข้ามาช่วยป้องกันอารักขาและดูแลทางด้านความปลอดภัยให้กับทางคณะของท่านผู้นำและบรรดาแขกผู้มีเกียรติ
ภายในงานเลี้ยงฉลองในค่ำคืนนี้บรรดาแขกเหรื่อภายในก็ยังจะได้เพลิดเพลินกับดนตรีวงใหญ่ และนักร้องชาวรัสเซียทั้งหญิงชายที่ก็ต่างพากันแต่งตัวในชุดราตรีสากลที่สวยงามพากันออกมาขับกล่อม และบรรเลงเพลงคลาสสิกตลอดกาลให้ฟังไปจนตลอดทั้งงาน
หลี่ ฮวาง กับ รอนสันกำลังปรึกษาหารืออยู่ภายในบริเวณห้องจัดงานเลี้ยง พวกเขาที่ยืนอยู่แถวๆ ตรงกลางระหว่างโต๊ะอาหารภายในห้องจัดเลี้ยง และคาเตอร์ก็คอยยืนถือแก้วคอกเท็ลและยังคอยพูดคุยอยู่กับเจ้าหน้าที่ที่มาจากสหรัฐ และที่มุมๆ หนึ่งภายในงานรัฐมนตรีกลาโหมของญี่ปุ่นที่ดูเหมือนที่จะต้องการๆ ที่จะเข้าไปคอยปรึกษาหารืออยู่กับคัง โฮยอนคณะของรัฐบาลเกาหลีใต้ และยังจะรวมไปถึงบรรดาเหล่านักธุรกิจจากประเทศอื่นๆ ที่ๆ พวกเขาก็ต่างพากันยืนจับกลุ่มพูดคุยถึงเรื่องต่างๆ ทั้งปัญหาของระบบเศรษฐกิจในอนาคต ปัญหาเรื่องเทคโนโลยี ปัญหาทางการเมือง และที่คงจะขาดไม่ได้ปัญหาทางด้านพลังงานนิวเคลียร์
เมดิสันกำลังมัวยืนรอใครสักคนอยู่ที่หน้าประตูทางเข้าออกของโรงแรมอยู่ได้สักพัก แต่พอรถเก๋งซีดานสีดำกำลังเข้ามาจอดตรงหน้า และก็เป็นลุกค์ที่กำลังเดินลงมาจากรถคันนั้น
" กว่าจะเสด็จ... !!! "
" มาถึงที่นี้ได้ !! " เมดิสันเอาแต่เข้าไปบ่นๆ
ลุกค์กำลังมองไปรอบๆ บริเวณโรงแรม
" อย่าบ่นเหมือนคนแก่ไปหน่อยเลยน่า... !" แต่ว่าเขาก็บ่นกลับ
เพราะฉะนั้น เมดิสันก็เลยต้องรีบพาเจ้าหน้าที่ของตัวเองกลับเข้าไปภายในบริเวณงานเลี้ยงทันที และในระหว่างที่เดินตรงไปที่ลิฟต์ด้วยกัน
" เอาเป็นว่า... "
" ฉันจะช่วยเดินไปและคอยช่วยอธิบายถึงสถานการณ์ในตอนนี้ "
" ให้นาย ! ได้ทำความเข้าใจได้ง่าย ๆ ภายในหนึ่งนาทีครึ่ง " เมดิสันในขณะที่พาเจ้าหน้าที่ของตัวเองเดินจนไปหยุดรออยู่ที่หน้าประตูลิฟต์
" คือว่า... "
" บท ! ของนายในคืนนี้เป็นอย่างนี้นะ "
" ลุกค์ "
" นายจะต้องคอยสวมบทบาทเล่นเป็น นักธุรกิจชาวสวีเดน !! "
" ที่ครอบครัวของนายเพิ่ง จะเข้ามาขยายการลงทุนด้านการผลิตพลังงานก๊าซธรรมชาติในทะเลแปซิฟิก "
" และ BP Fuel !! "
" ก็เป็นชื่อ ธุรกิจที่นายเป็นเจ้าของ !! " เมดิสันรีบร้อนอธิบาย และประตูลิฟต์ที่เพิ่งจะเปิดออก
แต่ว่าลุกค์ที่ยังอยากฟังเมดิสันโม้ประวัติปลอมๆ พวกนั้นต่ออีกหน่อย
" ชื่อบริษัทดูคุ้น ๆ เหมือนเคยอ่านเจอที่ไหนสักที่ " เขาก็เลยรีบถาม
" ลุกค์ !" เมดิสันหันมาทำหน้าตาจริง ๆ จังๆ
" นายจำเป็นที่จะต้องเล่นเป็น นักธุรกิจหนุ่มดาวรุ่งพุ่งแรง !
" ที่เจริญรอยตามพ่อที่เพิ่งเสียชีวิตในประเทศอินโดนีเซียเมื่อครึ่งปีก่อน "
" ที่ก็บังเอิญเหลือเกินว่า....ก่อนหน้านี้ ! "
" พ่อ ! ของนายได้เสียชีวิต "
" ในขณะที่... เขากำลังทุ่มเทแรงกายแรงใจขุดหาแหล่งก๊าซธรรมชาติแห่งใหม่ในทะเลแถว ๆ ประเทศอินโดนีเซีย " เมดิสันที่ยังคงทำหน้าที่
ลุกค์ที่ได้แต่มองเมดิสันอย่างน่าสงสัยอยู่หน่อยๆ
" ทำไม " และเขาที่กำลังคิดว่า
"บทของฉันวันนี้ "
" มันถึงได้ยาวเยิ่นเย้อ ! มากถึงขนาดนี้ห๊ะ ! "
" เมดิสัน "
" แล้วนี้.... นายจะช่วยตัด ! ย่นย่อ !! "
" ไอ้ประวัติปลอมๆ พวกนี้ ให้มันสั้นลงกว่านี้หน่อยไม่ได้หรือยังไง ! "
" เพราะเท่าที่ฉันฟังดูแล้ว "
" ฉัน ! คงจะลืมประวัติของตัวเอง "
" ตั้งแต่ยังไม่ก้าวพ้นออกจากประตูลิฟต์นี่ซะด้วยซ้ำ " เขาบ่นๆ และเมดิสันที่ยังคงหันมาและทำหน้าตาจริงจังเข้าใส่
" และที่..... "
" ประวัติ ปลอมๆ ของนายจำเป็นที่จะต้องยาวเป็นรถไฟสายด่วนขบวนพิเศษ แบบนี้"
" ก็เพราะว่า...งานเลี้ยงคืนนี้ ! " เมดิสันที่ทำหน้าตาจริงจังขึ้นอยู่เรื่อย ๆ
" พวกเจ้าหน้าที่ FSB !!! "
" บรรดาเจ้าหน้าที่ลับและไม่ลับบ้างของพวกรัสเซีย "
" พวกเขาก็คงอยากที่จะสแกนหนังหน้าของนาย ! "
" ไปจนถึง.! "
" หนังหน้า !! ของบรรพบุรุษของนาย !!! "เมดิสันที่จนแล้วจนรอดก็ยังอดนึกหมั่นใส้เจ้าหน้าที่อย่างฟิวส์ ลุกค์มากขึ้นทุกทีทุกๆ ที
" หึ ๆ " ลุกส์หัวเราะเบาๆ
" เห้อ...." แต่ว่าเสียงถอนหายใจของเมดิสันที่ยังคงดังตามมาติด ๆ
" งานนี้ ! "
" อีเลฟเวนท์ "
" เธอต้องใช้เส้นสายให้นายเกือบๆ ที่จะครึ่งค่อนโหล ! เพื่อที่จะทำให้นายได้เข้ามาร่วมอยู่ภายในงานเลี้ยงในคืนนี้ให้ได้ " เมดิสันที่ก็แค่นึกและอยากจะเล่า
ลุกค์พยักหน้าและก็ยิ้ม ๆ
" เส้นสายของพวกเธอคงจะบิ๊กเอามาก ๆ เลยซิท่า " เขาที่เผลอคิด ๆ
เมดิสันพยักหน้าและยอมรับ
" เส้นสายของอิเลฟเวนท์ ! คนเดียวโดด ๆ "
" แต่ก็แค่... คนบางคนในคณะรัฐมนตรีของประเทศจีนกับท่านประธานาธิบดีของเกาหลีใต้ "
" แล้วก็.... "
" คนในคณะรัฐบาลของประเทศอินโดนีเซียอยู่อีกนิดหน่อย " เมดิสันที่เล่าซะจนหมดไส้หมดพุงให้ฟัง
" อาววว..ส์ " ลุกส์ขนลุกในความสามารถของเธอเข้าให้เต็มๆ
และเมดิสันที่ก็รู้ดี
" ลุกค์ !! "
" งานนี้ "
" นายควรที่จะต้องขอบคุณเธอ !! "
" หวังว่า...นายคงจะทำนะ !! " และที่เมดิสันต้องชวยกันเตือน
ลุกค์พยักหน้าและน้อมรับคำแนะนำของเมดิสันอย่างสุดซึ้ง
" ฉันเข้าใจ... ! "
" ฉันเข้าใจไปจนถึงแกนสมองของฉันแล้วน่า.. !! "
" นายพอใจหรือยัง " เขาหยุดแกล้งอำเมดิสันไม่ได้จริง ๆ
รองเท้าส้นสูงสีครีมมีสายรัดที่ข้อเท้ากำลังก้าวเท้าเดินลงมาจากรถซุปเปอร์คาสีน้ำเงินๆ ยี่ห้อวัวกระทิงสีทองจากประเทศอีตาลี และอิเลฟเวนท์ที่ก้าวเท้าเดินออกมาจากรถคันสีน้ำเงินคันนั้น และมิหนำซ้ำยังเดินลงมาจากฝั่งคนขับ
ชุดราตรีแขนยาวสีน้ำเงินสว่างๆ ของอิเลฟเวนท์ กับคอเสื้อรูปตัววีเปิดร่องลึกทีหรูหรา และเสื้อหลังเว้าและลึกไปจนถึงสะโพก กระโปรงยาวผ่าข้างที่ผ่าตั้งแต่เนินต้นขาด้านในสุด มวยผมที่ตั้งใจทำแบบรวบๆ แต่ก็ดูมีเสน่ห์ และนิ้วชี้ข้างขวาสวมแหวนเพชรรูปทรงกลมกะรัตไม่เล็กไม่ใหญ่มากนัก และยังจะบวกกันกับสร้อยข้อมือเพชรทรงกลมที่มีกุญแจประดับทำจากเพชรสีชมพู และก็ถือกระเป๋าเครื่องถมเงินรูปไข่ลวดลายบัวคว่ำบัวหงาย
และในระหว่างที่บรรดาพวกเจ้าหน้าที่ FSB ก็เข้ามาเชิญเธอว่าให้ช่วยเดินผ่านที่ช่องประตูสแกนอาวุธอิเล็กทรอนิกส์ที่มีหน้าตาคล้ายๆ กับช่องตรวจผู้โดยสารก่อนขึ้นเครื่องบิน
อีเลฟเวนท์ในชุดราตรียาวสีน้ำเงินและยังสะดุดตา เธอยังคอยเดินย่างกรายเข้าไปภายในงานเลี้ยงที่จัดขึ้นให้กับทางคณะกรรมการความมั่นคงของทางสหประชาชาติในกรุงมอสโก และภายในงานเลี้ยงอันหรูหราเธอยังจงใจคอยเดินผ่านพวกของแบรนเดนท์ วาเลนเต้ที่เป็นถึงรัฐมนตรีของฝรั่งเศส จนกระทั่งเธอตั้งใจที่จะเดินเข้าหาคณะของหลี่ ฮวางที่กำลังยืนจับกลุ่มกันอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลกับคณะของแบรนเดนท์
แต่ทว่าก็กลับเป็นแบรนเดนท์ที่เป็นฝ่ายที่แอบมองอิเลฟเวนท์จนเหลียวหลัง แม้ว่าในขณะที่ยืนคุยกับรัฐมนตีคนอื่นๆ อยู่ และแบรนเดนท์ที่ถึงกับต้องคอยหันไปกระซิบอะไรบางอย่างกับวอร์ริงตัน
วอร์ริงตันมีบางครั้งที่หันไปชำเลืองกลุ่มผู้ชายที่ติดตามเขาสองสามคน แต่ว่าวอร์ริงตันก็พยายามที่จะไม่หันไปสนใจทางอิเลฟเวนท์ให้มาก และจนกระทั่งกลุ่มผู้ชายที่ติดตามวอร์ริงตันที่เดินเอาโทรศัพท์มือถือเครื่องหนึ่งมายื่นให้ และวอร์ริงตันที่เปิดข้อความอ่านทันที
" ถ้าหากว่า.. คุณกำลังคิดที่จะจ้างเธอ ! "
" คุณคงจะต้อง "
" รอต่อคิวต่อจากผมแล้วละนะ " เสียงของผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้น ในขณะที่วอร์ริงตันยังคอยแอบหันไปจด ๆ จ้องๆ ไปที่กลุ่มของคณะรัฐมนตรีหลี่ ฮวาง
เพราะฉะนั้นวอร์ริงตันที่รีบหันไปมองผู้ชายที่ใส่ชุดสีเทาๆ ที่กำลังเดินเข้ามาหาพวกเขา และมิหนำซ้ำผู้ชายที่สวมสูทสีเทาก็ยังหยิบเครื่องดื่มจากพนักงานเสิร์ฟเอามาดื่ม
" คุณเป็นใคร !! " วอร์ริงตันชักสีหน้าใส่ผู้ชายแปลกหน้า
และผู้ชายสีเทาก็เริ่มที่จะแนะนำตัว
" ผม..ลุกค์ ! "
" ฟิวส์ ลุกค์ "
" ยินดีที่ได้รู้จัก " เขาแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ
วอร์ริงตันที่จำเป็นต้องยื่นมือขวาออกไปจับมือกับผู้ชายคนนั้นทันที
" แมททิว วอร์ริงตัน ! " แต่ว่าวอร์ริงตันก็จำเป็นที่จะต้องแนะนำตัว แต่ทุก ๆ ครั้งสายตาของเขาก็ยังคอยหันชำเลืองไปที่แบรนเดนท์อยู่ด้วย
ลุกค์ยังคงพยายามจะเข้าไปทำความรู้จักและตีสนิทกับวอร์ริงตันให้ได้
" บริษัทของผม "
" ทำธุรกิจเกี่ยวกับแท่นขุดเจาะน้ำมันและก็ก๊าซธรรมชาติแถวๆ อินโดนีเซีย " เขายังคงแนะนำตัว
" อ๋อ... !! "
" ก็เป็นอะไรที่... "
" น่าสนใจ! " วอร์ริงตันที่ยังอุตส่าห์รักษามารยาท
แต่ลุกค์ก็ยังทันแอบสังเกตเห็นว่า ฝ่ายของวอร์ริงตันให้ความสนใจอิเลฟเวนท์จนเป็นพิเศษ เพราะว่าพวกของวอร์ริงตันที่เอาแต่มองไปทางกลุ่มที่พวกเธออยู่เรื่อยๆ
" อีเลฟเวนท์ !! "
" ตอนนี้เธอกำลังจะมาเป็นที่ปรึกษาด้านกฎหมายคนใหม่ "
" ของท่านรัฐมนตรีกลาโหมของอังกฤษ " ลุกส์ที่พยายามอย่างเต็มที่ที่จะชวนคุย และก็ทำให้วอร์ริงตันเริ่มหันมาสนใจเขา
แต่ว่าวอร์ริงตันที่จ้องเขาไม่หยุด
" ที่ปรึกษา...ทางด้านกฎหมาย "
" ของท่านรัฐมนตรีรอนสัน "
"จริงเหรอ !! "
"แต่เท่าๆ ที่รู้ "
" อีเลฟเวนท์ "
" เธอเป็นแค่ล่ามผู้ช่วยภาษาต่างประเทศให้กับรอนสัน หรือว่าไม่จริง ! " วอร์ริงตันปฏิเสธที่จะเชื่อนักธุรกิจหน้าใหมทันทีอยู่แล้ว
ลุกค์ที่แสแสร้างแกล้งยิ้มให้
" เธอก็แค่ถ่อมตัว "
" แต่ว่า..สงสัยคืนนี้ !! "
" เธอคงจะมีเรื่องอะไรดีๆ แน่ๆ "
" เพราะไม่อยากนั้นรัฐมนตรีหลี่ พวกเขาคงจะไม่ยิ้มแล้วยิ้มอีกอยู่แบบนี้ " แต่ว่าเขาที่ตั้งใจให้วอร์ริงตันมองตามไปที่คณะของรัฐมนตรีจีนที่พูดคุยอยู่กับอิเลฟเวนท์กันอย่างครึกครื่น
อิเลฟเวนท์กำลังออกมาเต้นรำและยังอยู่ในอ้อมแขนของนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงหมาด ๆ อย่าง ฟิวส์ ลุกค์ และเขาก็ยังปฏิบัติต่อเธอราวกับว่าเธอเป็นเจ้าหญิง
" ตอนนี้....."
"คุณกำลังมองหาอะไรในตัวของฉันอยู่หรือเปล่า ! " เธอชวนเขาคุยไปเรื่อย เพราะเห็นว่าลุกค์กำลังพยายามที่จะใช้สายตาแทะโลมเธออยู่ตลอด
ลุกค์ที่ยังคงยิ้มหว่านเสน่ให้กันดูอยู่เรื่อย
" ผมก็แค่...กำลังมองหาว่า... "
" เมื่อกี้... ! "
" คุณเขียนอะไรลงไปในเศษกระดาษให้กับท่านผู้นำทางทหารของจีน "
" เพราะว่า.. ผมคอยสังเกตดูแล้ว "
" พวกเขาดูท่าทางจะดีใจมากกว่า "
" ค่าของจีดีพีในประเทศของพวกเขาตอนนี้ที่กำลังพุ่งไม่หยุดซะอีก !! " และเขาก็แค่พยายามจะนึกตาม
แต่ว่าอิเลฟเวนท์ก็ย้อนกลับไปคิด
" ฉันก็แค่...วาดแผนที่โลกธรรมดาๆ เอง " เธอบอก
และลุกค์ที่มองเธอ
" แผนที่โลกเหรอ !! " และเผลอๆ ก็อดสงสัยด้วยไม่ได้
" แล้วนี่. "
" เธอวาดแผนที่โลกพวกนั้นให้พวกเขาดูไปทำไม " และเขาที่ยังต้องรีบหาคำตอบให้ได้
อิเลฟเวนท์เริ่มยิ้มออกมาทีละนิด
" ก็...พวกเขาอยากให้ฉันช่วยวาดแผนที่ "
" แล้วฉันก็แค่ช่วยบอกกับพวกเขาไปว่า... "
" ยุคนี้ ! ไม่ใช่ยุคที่...น้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่า ! อีกต่อไป "
" แต่เป็นยุคที่.....! "
" คนต้องพึ่งคน !!! " เธออธิบายพลางยิ้มพลาง
ลุกค์ที่คอยแต่จะผงกหัวขึ้น ๆ ลง ๆ ในขณะที่ยังเต้นรำ
" คน..ต้องพึ่งคน !!! "
" ขนาดนั้นเชียว.. ! " และก็ยังจะมีบ้างที่เขานึกอย่างจะแกล้งทำเป็นว่าไม่เข้าใจ
แต่ถึงยังไงตอนนี้อิเลฟเวนท์ก็ยังคงอยู่ในวงแขนของเขาจนกระทั่งเป็นครั้งแรกที่ได้รับรู้ถึงความอ่อนโยนของเธอขึ้นมาจริงๆ ภายใต้ลักษณะท่าทีที่ดูมั่นใจในตัวเองตลอดเวลา
" อีเลฟเวนท์ !! "
" แต่ว่า...ความฉลาดของคุณ "
"พวกมันจะยิ่งทำให้คุณตกอยู่ในอันตราย คุณรู้ตัวหรือเปล่า " และขาที่ก็ไม่รู้ว่าทำไม ! ถึงพูดออกไปแบบนั้น
อิเลฟเวนท์ที่คราวนี้ก็เอาแต่หลบสายตากัน
" คนที่อยู่ใกล้ๆ ฉัน !"
" พวกเขาล้วนแล้วแต่ตกอยู่ในอันตรายกันทั้งนั้น ! " เธอที่ก็รู้อยู่แก่ใจ
จนบางครั้งจำเป็นที่จะต้องฝืนกล้ำกลืนความรู้สึกที่เจ็บปวดคล้ายๆ ว่า ตัวเองกำลังถือมีดและดาบเสียบแทงทะลุหัวใจของตัวเองซ้ำๆ
ลุกค์ที่เพ่ิงสังเกตเห็นแววตาที่ดูประหม่าและก็เศร้าของเธอ
" เอาแบบนี้ดีไหม "
" ถ้าผม ! จะขอปกป้องคุณไปตลอดชีวิต ดีหรือเปล่า "
" แม้ว่า... "
" ผมจะต้องมีอายุที่สั้นลงไปกว่านี้อีกสัก 10 ปี หรือว่า 20 ปี !! "
" ก็ไม่เห็นจะเป็นไร " เขาโพล่งความในใจออกมาจนได้
และสายตาที่ประหม่าของเขาบวกกับหัวใจที่พลอยแต่จะเต้นโครมครามและหวั่นไหวไม่หยุดโดยไม่มีสาเหตุ
แต่ว่าอิเลฟเวนท์ที่ยังคงเห็นสายตาของลุกค์แบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
"ลุกค์ !! "
" คุณเองก็รู้ดีอยู่แล้วว่า ..."
" คนอย่างเราๆ มีความรักให้ใครไม่ได้ "เธอต้องคอยห้ามเขา
" เรื่องนั่น !! " แต่เขาก็รีบเถียง
" ผมรู้ดี !! "
" ผมแค่อยากจะปกป้องคุณก็เท่านั้น อิเลฟเวนท์ " และเขาพยายามขอร้องเธอ
อิเลฟเวนท์ปล่อยมือของเจ้าหน้าที่อังกฤษลงทันที
" อย่าดีกว่า ! " และเธอก็ปฏิเสธเขาตามออกไปติด ๆ
" เพราะหน้าที่ของคุณ. "
" พวกมันก็ไม่ได้มีไว้เพื่อปกป้องฉัน " เธอได้แต่ขอร้องฟิวส์ ลุกส์ ให้เขากลับมาเป็นเพื่อนร่วมงานของเธอให้ได้ ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะยังไม่เห็นด้วยก็ตาม
" เพราะว่าวันข้างหน้า "
" ยังจะมีผู้หญิงบางคน "
" และคนๆ นั้นคงจะทำให้คุณมีความสุขไปจนตลอดชีวิต และฉัน ! "
" ขอยืนยันด้วยคำพูดของฉัน " เธอพยายามที่จะขอร้องให้เขาตัดสินใจในเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างกันซะใหม่ และเธอก็ยินดีหากว่าเขาจะยอมรับมันให้ได้
ลุกค์ที่เวลานี้มองเห็นเพียงแววตาที่ว่างเปล่าของอิเลฟเวนท์ที่คอยแต่จะหยิบยื่นให้ เพราะฉะนั้นตอนนี้เขาก็เลยรู้สึกไม่ต่างราวกับโดนภูเขาหินถล่มลงตรงหน้า
งานเลี้ยงอันเริดหรูอลังการของเหล่าคณะมนตรีความมั่นคงของทางสหประชาชาติ และเหล่าพวกนักธุรกิจชั้นแนวหน้าของโลกยังคงดำเนินไป และถึงแม้ที่บรรยากาศภายในสถานที่จัดเลี้ยงอันรื่นรมย์ในค่ำคืนนี้ บางครั้งบรรยากาศดีๆ ที่ก็อาจที่จะไม่ได้ช่วยสำหรับการเจรจาของหลาย ๆ ฝ่ายอยู่ก็ตามที แต่ถึงกระนั้นทุกสิ่งทุกอย่างก็ยังดำเนินไปด้วยดีภายใต้ความคิดเห็นที่ขัดแย้งที่อยู่ท่ามกลางการหารือในเรื่องของสันติภาพ
และเมดิสันที่คอยถือแก้วไวน์แดง และกำลังหย่อนก้นลงไปนั่งตรงเก้าอี้เคาน์เตอร์บริเวณที่มุมๆ หนึ่งภายในห้องจัดเลี้ยง
" ฉันก็เคย...บอกนายไปแล้วใช่ไหมว่า ! "
" อย่าปล่อยให้เธอ...!"
" เข้ามาคอยทำให้นายหงุดหงิดที่หัวใจ " และก็เพิ่งจะหันไปคุยกับลุกค์ที่นั่งอยู่คนเดียวแถวๆ บาร์เครื่องดื่ม
" พวกเราก็แค่...เป็นห่วงนายนะ ! " และที่ก็ยังพยายามช่วยพูดปลอบอกปลอบใจเพื่อนๆ ของตัวเอง
" ลุกค์ !! "
" แต่เพราะว่าคนอย่างเธอ "
" คนที่อยู่ใกล้ ๆ เธอมักที่จะต้องมีอันเป็นไปกันไปหมด " แต่ว่าเมดิสันที่ยิ่งคิดก็ยิ่งแต่จะส่ายหน้า
ลุกค์กระดกดื่มเหล้าในมือและก็เอาแต่ส่ายหน้า เพราะว่าเขาก็แทบไม่อยากจะเชื่อว่าจนถึงป่านนี้ เมดิสันก็ยังไม่เลิกอวยเธอ
" นี่ ! "
" เมดิสัน "
" นี่ ! นายรู้อะไรไหมว่า. "
" ไซม่อน ! "
" เพื่อนของเธอที่เป็นพ่อค้าลักลอบขนของหนีภาษี ! "
"เชอะ !! "
" คนพวกนั้นก็เคยพูด. "
" พูดอย่างที่นายพยายามจะพูดกรอกหูฉันอยู่ตอนนี้ ไม่มีผิด !! " เขาที่พูดจาค่อนแคะประชดประชัดเมดิสันอยู่แทบตลอดเวลา
" ฉัน ไม่เข้าใจอะไรเลยจริงๆ "
" ฉันไม่เข้าใจว่าทำไม !! "
" ที่ทั้ง.นายกับคนอื่นๆ ถึงได้พยายามคอยพูดจา "
" ให้ฉันยอมเชื่อเรื่องพวกนี้ " เขาหันหน้าเข้าหาเมดิสันและคอยจ้องแต่จะจับผิด
และเมดิสันก็ที่แค่ต้องยอมรับ
" ก็เพราะว่า... "
" มันเป็นเรื่องจริง !"
" เอาเป็นว่า...เวลาที่ ! " เมดิสันที่คราวนี้ที่ย้อนนึกถึงคืนวันเก่าๆ ขึ้นมาจนอยากให้เพื่อนร่วมงานได้ฟัง
" พวกเรา ! หรือไม่ว่าใครๆ ก็ตามที่จะต้องออกไปทำปฏิบัติภารกิจที่เสี่ยงตายกันทุกครั้ง "
" อีเลฟเวนท์.. ! "
" เธอเองก็มักที่จะคอยบอกกับพวกเราทุกคนแบบนี้อยู่เสมอว่า ! "
" ถ้าหากว่า...เรารู้ว่าเรากำลังจะไปตาย "
" เราจะพาคนที่เรารัก"
" ต้องไปตายด้วยกันหรือเปล่า " เมดิสันที่ยิ่งเล่าก็ยิ่งรู้สึกอยากจะขอบคุณเธอขึ้นมาอีกหลายๆ ครั้ง
ลุกค์ที่ก็เลยต้องเริ่มหันมาและนั่งทวนคำพูดของเมดิสัน
" ถ้าหากว่า...เรารู้ว่า "
"เรากำลังจะไปตาย "
" แล้ว.เราจะพาคนที่เรารักไปตายด้วยกันหรือเปล่า "
" ยังไง " และเขาก็ยังคอยตั้งคำถาม
และเมดิสันที่ยังคงพยักหน้า
" จริงๆ แล้ว "
" ความหมายของเธอก็คือ ! "
" ถ้าหากว่า...เรารู้ว่าจะไม่ได้กลับมา! "
" ก็จงอย่า..!!! ทำให้คนข้างหลังเป็นภาระ !! "
" และนี่ก็คือ....."
" ความหมายที่แท้จริงของเธอ! " เมดิสันที่ก็ไม่ได้จงใจที่จะปิดบังความหมายทีแท้จริงของอิเลฟเวนท์
แต่ว่าลุกส์ที่พอตั้งใจฟังเมดิสันจนต้องรีบหันกลับไปมองหาอิเลฟเวนท์ทันที และพวกเขาก็กำลังเห็นว่า แบรนดเดนท์กับพวกของวอร์ริงตันก็พยายามจะเข้าหาเธอด้วย
จนกระทั่งพวกเขาเห็นว่า วอร์ริงตันกำลังเดินเข้าไปโอบเข้าที่เอวของอิเลฟเวนท์และกำลังจะพาเธอกลับออกไปจากงานเลี้ยง
" ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเธอจะดีกว่า ! " แต่ว่าเมดิสันที่รีบเข้าไปห้าม และขอร้องไม่ให้เพื่อนร่วมงานทำอะไรวู่วาม