บทที่ 16 ประตูเส้นทางโบราณ

กับคำถามของสายฝน ดารินทร์เริ่มครุ่นคิด ดูเหมือนว่าสายฝนจะเจอสิ่งที่ต้องการแล้ว เธอไม่จำเป็นอีกต่อไป

'หรือว่าฉันควรตามหาแม่ดี?' ดารินทร์ครุ่นคิดอย่างจริงจัง สำหรับความคิดตามหาแม่สาวน้อยส่ายหัวสลัดความคิดนี้ทันที ไม่ใช่ว่าเธอไม่ต้องการตามหาแม่ กลับกันดารินทร์ต้องการตามหาแม่มากๆ

เพียงแต่ว่าตัวเธอไม่รู้จะตามหาแม่ยังไง ดารินทร์ไม่มีเงินหรืออำนาจใดๆ เธอเป็นแค่เด็กสาวอายุ13ปีคนหนึ่งเท่านั้น แล้วเธอจะไปหาเงินมาจากไหนล่ะ? หรือจะให้เธอเดินบนเส้นทางที่ผิดกลายเป็นอันธพาลคุมถิ่น? ไม่เอาด้วยหรอก!

สุดท้ายแล้วดารินทร์ก็ยังคงเป็นเด็กสาวอายุน้อยอยู่ดี เมื่อก่อนแม้เธอจะเป็นลูกคุณหนูเอาแต่ใจทำว่าสาวน้อยก็ไม่เคยทำอะไรชั่วๆมาก่อนเลย

ความคิดของสายฝนผิด เขาเห็นดารินทร์เป็นนักเวทธาตุน้ำหรือก็คือระดับ1 สายฝนได้ลืมไปแล้วว่าเธอเป็นแค่เด็กสาวธรรมดา สำหรับสายฝนแล้วดารินทร์ไม่ใช่มนุษย์ธรรมดา

หลังจากคิดอยู่หลายนาทีในที่สุดสาวน้อยก็ตัดสินใจได้ "พี่ฝนมีวิธีแข็งแกร่งขึ้นรึเปล่าคะ?" เด็กสาวถามสายฝน

ขนาดวิธียกระดับกลายเป็นระดับ1ของตนเองเขายังไม่รู้เลย กว่าจะมารู้ก็หลายวันหลังได้โทรศัพท์เทพเจ้ามา แล้วเขาจะรู้วิธีทำให้สาวน้อยแข็งแกร่งขึ้นได้อย่างไร? สายฝนคิดในใจเงียบๆ

แน่นอนสายฝนไม่ได้โง่บอกสาวน้อยไปว่าตนไม่รู้ ถึงเขาไม่รู้วิธีทำให้สาวน้อยแข็งแกร่งขึ้นแต่เขารู้วิธียกระดับเธอไประดับต่อไป ถ้ายกระดับก็จะแข็งแกร่งขึ้น คงสามารถพูดได้ว่าการยกระดับก็คือการทำให้แข็งแกร่งขึ้น

สายฝนทำหน้าเหมือนผู้เชี่ยวชาญที่ผ่านเรื่องราวต่างๆมามากมายนับไม่ถ้วน มีภูมิความรู้อันยิ่งใหญ่อยู่ในหัว เขากล่าว "แน่นอนฉันมีวิธี!" ก่อนที่วินาทีถัดมาสายฝนจะพูดต่อว่า "แต่ทำไมฉันต้องบอกเธอด้วยล่ะ? แม้เราจะอยู่ด้วยกันมาหลายวันแล้วทว่าพวกเราก็ไม่ได้รู้จักคุ้นเคยกันอย่างดี ฉันจำเป็นต้องบอกเธอด้วยเหรอ?" มุมปากสายฝนปรากฏรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

เขากำลังล่อลวงเด็กสาว ไม่ใช่สิ ถ้าพูดแบบนั้นมันฟังชวนเข้าใจผิด กล่าวแบบนี้น่าจะดีกว่า สายฝนกำลังวางแผนชิงตัวสาวน้อย ไม่สิ ควรแบบนี้มากกว่า เขากำลังวางแผนทำข้อตกลงกับดารินทร์

หากดารินทร์ยังอยู่เธอจะช่วยสายฝนได้อย่างมากมาย เขาได้รับข้อมูลจำนวนมหาศาลจากอักขระอักษรลึกลับจึงรู้คร่าวๆว่ามีสิ่งใดกำลังรอเขาอยู่ สิ่งที่สายฝนต้องเผชิญเป็นสิ่งเหนือธรรมชาติและไม่สามารถคาดเดาได้

"คุณต้องการอะไรเหรอคะ?" สาวน้อยราวกับคาดเดาได้อยู่แล้ว ถึงจะอยู่กับสายฝนได้ไม่กี่วันทว่าเธอก็สามารถเข้าใจนิสัยอย่างหนึ่งของเขาได้ เขาเป็นคนที่ไม่ยอมเสียผลประโยชน์! ดังนั้นเด็กสาวจึงถามเขาอย่างรวดเร็ว

สายฝนเห็นปลาติดเบ็ดแล้ว เขารีบกล่าว "สิ่งที่ฉันต้องการจากเธอคือพลัง!" เขารู้ว่าดารินทร์ต้องไม่ปฎิเสธแน่ เพราะหากเธอร่วมมือกับเขาสาวน้อยจะแข็งแกร่งขึ้น เมื่อแข็งแกร่งขึ้นเธอก็จะหาแม่ง่ายขึ้น

"หนูตกลง!" ดารินทร์พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

"เดี๋ยวก่อน! ฉันว่าเธอควรคิดดีๆก่อนนะ ถ้าเธอตอบตกลงชีวิตในแต่ละวันของเธอจะมีแต่อัตราย" สายฝนเตือน เขาบอกสาวน้อยว่านี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ มันเกี่ยวพันถึงชีวิต เธอยังเด็กอยู่คงไม่รู้ถึงอันตรายของโลกผู้เหนือธรรมชาติ ซึ่งจริงๆแล้วสายฝนก็ยังไม่รู้เหมือนกัน เขาเพิ่งได้รู้จักโลกใบนี้เมื่อไม่กี่วันก่อนเอง

"หนูคิดดีแล้วค่ะ" สาวน้อยทำหน้าจริงจัง นํ้าเสียงของเธอยังคงไม่เปลี่ยนแปลง เด็กสาวได้ตัดสินใจแล้ว บางทีนี่อาจเป็นการตัดสินใจเรื่องสำคัญในชีวิตครั้งแรกตั้งแต่เกิดมา

ดารินทร์รู้ว่ามันอันตรายมากทว่าเธอก็ไม่คิดยอมแพ้ ด้วยพลังของตนเองเวลานี้มันเป็นเรื่องยากมากที่จะหาแม่พบ สาวน้อยได้ตัดสินใจแล้ว ตัดสินใจว่าจะแข็งแกร่งขึ้น! นี่เป็นเป้าหมายแรกที่เธอตั้งในชีวิต

โดยไม่รู้เลยว่าการตัดสินใจครั้งนี้ได้เปลี่ยนแปลงชีวิตเธอไปตลอดกาล

"ในเมื่อเธอตัดสินใจดีแล้วฉันก็จะไม่เตือนเธอ" สายฝนเอ่ยขึ้น เขาชื่นชมความกล้าหาญและการตัดสินใจอันเด็ดขาดของดารินทร์

"เลิกคุยแค่นี้ก่อนเดี๋ยวมีคนมาเห็น" เขาบอกสาวน้อย นึกขึ้นได้ว่านํ้าทะเลตอนนี้กำลังโดนแหวกอยู่ และตรงหน้าเขามีประตูสีดำอันลึกลับ เพียงความคิดเดียวประตูสีดำพลันหายไป นํ้าทะเลไหลกลับมาอยู่ที่เดิม

"เฮ้ออ~ โชคดีที่ตอนนี้มันมืดแล้วเลยไม่มีใครอยู่แถวนี้ ไม่งั้นพรุ่งนี้ได้กลายเป็นข่าวแน่" สายฝนถอนหายใจยาวอย่างโล่งอกพลางพึมพำกับตนเองเบาๆ

สายฝนพาดารินทร์ไปกินข้าวเย็นจากนั้นก็กลับห้อง หลังจากนอนลงบนเตียงไม่นานสาวน้อยก็หลับไป สายฝนยังไม่หลับ เขากำลังคิดเกี่ยวกับข้อมูลที่ได้รับมาวันนี้อยู่

เขารู้มาว่าประตูสีดำเมื่อเปิดเข้าไปมันจะพาเขาไปสู่เส้นทางที่มีมาตั้งแต่อดีต เป็นเส้นทางที่ยาวไร้สิ้นสุด เส้นทางนี่สามารถพาสายฝนไปยังดาวดวงอื่นที่ไม่รู้จักหรือสถานที่ที่ไม่รู้จัก สายฝนเรียกเส้นทางนี้ว่าเส้นทางโบราณ

ด้วยระดับปัจจุบันของเขาสายฝนไม่สามารถเรียกประตูออกมาได้ถ้าไม่ไปหน้าทางเข้าเส้นทางโบราณ เป็นโชคดีอย่างมาก ทะเลที่สายฝนมามีเส้นทางโบราณอยู่เขาจึงสามารถเรียกประตูออกมาได้

จากที่ได้รับข้อมูลมา เป็นพระเจ้าผู้ชั่วร้ายองค์หนึ่งสร้างเส้นทางนี้ขึ้นมา เพื่อเอาไว้ใช้สำหรับการหลบหนีไปยังสถานที่อื่นอย่างรวดเร็ว พระเจ้าองค์นี้เลวมากและได้ฆ่าสังหารผู้คนบริสุทธิ์เยอะจนนับไม่ถ้วน

ทุกๆคนต่างเกลียดชังและอยากสังหารเขา ทว่าก็ไม่มีใครเคยทำสำเร็จ แม้แต่ระดับพระเจ้าก็ไม่สามารถกำจัดเขาได้ ถ้าเปรียบกับนิยายก็คงเป็นตัวร้ายในบทสุดท้าย

'ข้อมูลของประตูฉันไม่ได้รับมากนัก' สายฝนพูดในใจ นอกจากข้อมูลเบื้องต้นเช่นข้อกำหนดการใช้งานแล้วสายฝนก็ไม่ได้ข้อมูลเกี่ยวกับประตูอะไรเพิ่มเลย ข้อมูลส่วนใหญ่ที่ได้รับจะเป็นข้อมูลเกี่ยวกับเส้นทางโบราณซะมากกว่า

"คงอีกหลายวันกว่ามือถือเทพเจ้าจะกลับมาใช้ได้อีก ฟู่ว~" เขาพึมพำพลางมองแผ่นโลหะสีเงินแวววาวก่อนถอนหายใจ สาเหตุที่โทรศัพท์เทพเจ้าดับคงเป็นเพราะประตูสีดำลึกลับอยู่เหนือระดับของมันเกินไป ไม่สามารถตรวจสอบได้แถมยังถูกโจมตีสวนกลับอีก

'ทำไมฉันถึงมีทักษะน่ากลัวแบบนี้เนึ่ย?' สายฝนงุงงง เขาไม่สามารถหาคำตอบได้แม้ว่าจะคิดจนหัวระเบิดก็ตาม สายฝนจึงเลิกคิดหาคำตอบไปก่อน เขาเชื่อว่าหากตนแข็งแกร่งขึ้นคงได้รับข้อมูลที่อยากรู้เพิ่มขึ้น

สายฝนเดินเข้าห้องน้ำ เขาถอดเสื้อออกเผยให้เห็นร่ายกายของเขา ผิวพรรณขาวเนียนนุ่มนวลดั่งผู้หญิง บนหลังมีอักษรแปลกๆถูกสักไว้อยู่

เขามองตัวเองในกระจกและตกตะลึง สายฝนอดคิดไม่ได้ 'ซักวันฉันคงไม่กลายเป็นผู้หญิงหรอกนะ'

สายฝนพอคาดเดาสาเหตุได้ว่าทำไมตนถึงกลายเป็นแบบนี้ อาจเป็นเพราะอักขระอีกษะลึกลับเข้ามาในตัวเขาทำให้ร่างกายเกิดการเปลี่ยนแปลง มันทำให้ผิวพรรณสายฝนกลายเป็นแบบนี้ ถ้าเหล่าผู้หญิงได้เห็นผิวพรรณเขาคงต้องอิจฉาอย่างแน่นอน

'พวกผู้หญิงคงอิจฉาฉันที่มีผิวพรรณแบบนี้แต่ฉันอยากร้องไห้!' สายฝนตะโกนด้วยนํ้าเสียงเปี่ยมความเศร้าในใจ เหตุใดผิวพรรณตนต้องเป็นแบบนี้ด้วย เขาเป็นผู้ชายนะไม่ใช่ผู้หญิง! เขาต้องมีร่ายกายกำยำสิถึงจะถูก!

จบบทที่ 16 เส้นทางโบราณ