บทที่ 47 ต้าเป่าที่สุดแห่งผู้แข็งแกร่ง หลงกลเด็กน้อย!
ผู้พิทักษ์ดาบเงินทั้งสองดูเป้ากางเกงตนเองที่กำลังถูกเผา
...น้องเล็ก ที่เจ้าพูดก็มีเหตุผล!
ผู้พิทักษ์ดาบเงินทั้งสองอยากตาย แม้พวกเขาจะขยับไม่ได้ แต่ประสาทสัมผัสของพวกเขาก็ยังใช้การได้อยู่ พวกเขาจะไหม้ตายอยู่แล้ว! โดยเฉพาะอย่างยิ่ง พวกเขาเป็นบุรุษ! เผาที่ใดไม่เผา ต้องเผาไอ้นั่น! ! !
ต้าเป่าสูดจมูกดมกลิ่น
กลิ่นครั้งนี้แปลกจริงๆ ไม่เหมือนกับครั้งอื่นที่ผ่านมา
ต้าเป่าเงยหน้าขึ้นด้วยสีหน้าว่างเปล่า
บนฟ้าก็มีหรือ?
หือ?
องุ่นติดไฟแล้วหรือ?
อันที่จริงจากมุมที่ต้าเป่าอยู่นั้น ไม่อาจมองเห็นเงาคนบนซุ้มองุ่น เพราะนี่ไม่ใช่ซุ้มองุ่นธรรมดา แต่เป็นทางเดินที่ทำจากหิน ส่วนบนเหมือนโครงกระดูก แน่นอนว่าโครงกระดูกหินย่อมหนากว่าซุ้มองุ่นทั่วไป บวกกับกิ่งใบองุ่นที่ซ้อนกัน ทำให้ต้าเป่าเห็นเพียงเปลวไฟสองกลุ่มที่กำลังลุกไหม้
แต่ผู้พิทักษ์ดาบเงินทั้งสองไม่คิดเช่นนั้น เด็กคนนี้เห็นพวกเขาแล้ว!
ขอเพียงเขาส่งเสียงร้องสักคำ ตำแหน่งของพวกเขาก็จะถูกเปิดเผย!
Support your favorite authors and translators in webnovel.com