บทที่ 280 พบซิวหลัวอีกครั้ง
องค์ประมุขคือผู้ปกครองไพร่ฟ้า
ไม่ว่าเขาจะทำเรื่องใด ไม่จำเป็นต้องให้คนข้างกายมายกมือยกไม้วิพากษ์วิจารณ์หรือออกคำสั่ง ดังนั้นแม้ว่าเขาจะแปลกใจยิ่งนักว่าเหตุใดองค์ประมุขถึงมาอยู่ที่นี่ ทว่าเห้อเหลียนเป่ยหมิงก็ไม่ถามแม้เพียงคำเดียว ได้แต่พาครอบครัวทั้งหมดขึ้นรถม้าจากไป
ไข่ดำน้อยทั้งสามถูกครอบครัวเห้อเหลียนเอาไป
หัวใจขององค์ประมุขวังเวงว่างเปล่า
แขนของเขายังคงมีอุณหภูมิร่างกายของเด็กชายตัวน้อยๆ และกลิ่นนมจางๆ ตัวเล็กอ้วนกลมนุ่มนิ่มเช่นนั้น เพียงแค่นึกถึงก็สามารถละลายหัวใจของผู้คนได้
ขันทีหวังและสารถีก็รู้สึกหดหู่อยู่เล็กน้อย เด็กน่ารักเช่นนั้น พวกเขายังกอดไม่พอเลย
“ฝ่าบาท ยามนี้พวกเรายังไปที่จวนเลยหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?” ขันทีหวังถาม
องค์ประมุขไม่มีอารมณ์อยากหลีกหนีโลกอีกแล้ว เขาหยุดชะงักและตรัสว่า “กลับวัง”
คนทั้งกลุ่มขึ้นรถม้าเดินทางกลับวังหลวง
Support your favorite authors and translators in webnovel.com