Vol.2-216 เสี่ยวเป่าแย่งชิงความโปรดปราน เอ้อร์เป่าหัดพูด

บทที่ 216 เสี่ยวเป่าแย่งชิงความโปรดปราน เอ้อร์เป่าหัดพูด

ชิงเหยียนหัวเราะเยาะ “เจ้าคิดว่าวั่นซูเก๋อคือที่ใด? เป็นที่ที่เจ้าอยากไปก็ไปได้หรือ? วิหารราชครูมีการป้องกันอย่างแน่นหนายิ่งกว่าจวนประมุขหญิง วั่นซูเก๋อเป็นสถานที่ที่มีการปกป้องเต็มกำลัง แม้แต่จวนประมุขหญิงก็ยังไม่อาจเข้าไปได้ง่ายๆ”

“เจ้าเคยไปแล้วหรือ?” เจียงไห่ถามกลับ

ชิงเหยียนกระแอมเบาๆ

ตอนที่เดินทางจากเผ่าปีศาจไปต้าโจว เขาได้ผ่านเมืองหลวงของหนานจ้าว และบังเอิญไปเดินเล่นโดยไม่ทันระวัง ผลจากการเดินเล่นครั้งนั้นยากจะเอ่ยปากเล่า แต่มันทำให้เขาไม่อยากเข้าใกล้วิหารราชครูอีกเลย

ชายชรากล่าว “วิหารราชครูมีกลไกมากมาย มีหน่วยกล้าตายผู้มีวรยุทธ์เก่งกาจคุ้มกัน และยังมีหนอนพิษที่ซ่อนตัวอยู่ในกลไกต่างๆ ไม่น้อย”

หลายคนหันไปมองอาเว่ย!

ในหมู่พวกเขา คนที่ไม่กลัวหนอนพิษนอกจากอวี๋หวั่นก็คืออาเว่ย

อาเว่ยทำหน้าเหม็นเกินทน

เมื่อครู่เพิ่งดุข้า ยามนี้มากดดันข้าอีก

อาเว่ยจอมวายร้ายผู้ยิ่งใหญ่จะไม่ยอมแพ้!

“ไปเก็บข้าวของเสีย แล้วออกเดินทางช่วงค่ำคืน” อาม่ากล่าวกับอาเว่ย

อาเว่ยลุกขึ้นไปเก็บข้าวของในหนึ่งวินาที!