บทที่ 206 เด็กอ้วนผู้แสนเก่งกาจ (2)
ปรมาจารย์พิษเมิ่ง...ในยามนี้เป็นปรมาจารย์พิษอาวุโสเมิ่งแล้ว
ปรมาจารย์พิษอาวุโสเมิ่งเห็นปรมาจารย์พิษอาวุโสน้อยที่มีพรสวรรค์สามคนกระโดดไปอยู่ตรงหน้าชายหนุ่มที่เขาไม่แยแสด้วยสีหน้าตื่นเต้นยิ่ง ราวกับกำลังรอให้ชายหนุ่มผู้นั้นชื่นชมพวกเขา
ไม่คิดถึงฐานะของตนเสียเลย!
แน่นอนว่าอาเว่ยไม่ได้ชม มีสิ่งใดน่าชื่นชม ก็แค่พาเจ้าพวกขี้แพ้เข้าไปวิ่งเล่นเท่านั้น ต้องชื่นชมด้วยหรือ?
อาเว่ยนำนมแพะที่ต้มทิ้งไว้จนเย็นแล้ว เทใส่ขวดและยื่นให้พวกเขา
ทั้งสามรับขวดนมเล็กๆ ของตนเองด้วยสองมือมาดื่มอึกๆ
อาเว่ยเก็บข้าวของเสร็จแล้ว จากนั้นก็ใช้มือหนึ่งถือห่อผ้า อีกมือหนึ่งจูงแพะ พาพวกขี้แพ้ทั้งสามเดินจากไป
“ช้าก่อน”
ปรมาจารย์พิษอาวุโสเมิ่งอดไม่ได้ที่จะเดินตามไป
อาเว่ยหันตัวกลับมา ไข่ดำทั้งสามที่ยังอมปากขวดนมอยู่เพียงปรายตามองเขาอย่างมิได้สนใจเพียงแวบหนึ่งและดื่มนมต่อ
Support your favorite authors and translators in webnovel.com