บทที่ 94 สู่ขอ
ซั่งกวนเยี่ยนและคนอื่นๆ ไปหอหยกขาวซึ่งเป็นภัตตาคารที่ใหญ่ที่สุดในตำบลเหลียนฮวา
พวกเขารออยู่ที่นั่นจนพลบค่ำ สตรีพิษน่าจะถอนคำสาปให้เยี่ยนจิ่วเฉาเสร็จแล้ว พวกเขาจึงเดินทางกลับหมู่บ้านไป
เมื่อพวกเขาเข้าไปในบ้าน ก็ได้กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้ง จากนั้นก็เห็นรอยเลือดกองใหญ่ซึ่งดูคล้ายกับยังเช็ดไม่หมด รอยเลือดนั้นหยดเป็นทางไปถึงห้องของสตรีพิษ
ปรมาจารย์รีบเดินเข้าไป
เดิมทีสตรีพิษหมดสติอยู่บนพื้น อิ่งสือซันรู้สึกขัดตาจึงพานางไปนอนบนเตียงของนาง และแน่นอนว่าเขาไม่อาจสวมเสื้อผ้าให้นางได้ จึงทำได้เพียงใช้ผ้าห่มคลุมให้ลวกๆ
ปรมาจารย์ไม่รู้ว่าบนร่างของลูกศิษย์ไม่มีเสื้อผ้าอาภรณ์ปกปิด จึงดึงผ้าออก ทันใดนั้นเขาก็ถึงกับตกตะลึง
“ฉงเอ๋อร์! ” ซั่งกวนเยี่ยนวิตกว่าเยี่ยนจิ่วเฉาพบกับเรื่องไม่คาดฝัน จึงก้าวเท้าหมายจะรีบไปยังห้องของเยี่ยนจิ่วเฉา
เซียวเจิ้นถิงหยุดนางไว้ แล้วเดินตนเข้าไปก่อน
ในห้อง แสงจากตะเกียงริบหรี่ดุจเมล็ดถั่ว
เยี่ยนจิ่วเฉานอนอยู่บนเตียง หลังพิงกับหมอน บนขามีผ้าห่มคลุมอยู่
Support your favorite authors and translators in webnovel.com