Vol.2-077 แม่ลูกกลับหมู่บ้าน (2)

บทที่ 77 แม่ลูกกลับหมู่บ้าน (2)

กล่าวตามตรง ตลอดสองวันที่อวี๋หวั่นอยู่กับเด็กน้อยทั้งสาม เธอไม่ได้ยินเรื่องของเหยียนหรูอวี้เลย แต่ดูจากท่าทางของฮูหยินเหยียนแล้ว ดูเหมือนว่าจะไม่ค่อยสู้ดีเท่าไร ว่าแต่เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับเธอด้วย? เหยียนหรูอวี้ไม่ใช่น้องสาว ไม่ใช่เพื่อนของเธอ ตรงกันข้าม นางขโมยลูกของเธอไป ต่อให้เรื่องนี้จะไม่ใช่ความคิดของนางคนเดียว แต่การทารุณกรรมเด็กนั้นไม่ได้เกี่ยวข้องกับสวี่เซ่า ถ้ามองในมุมนี้ อวี๋หวั่นก็คิดว่าเธอไม่จำเป็นต้องให้อภัยผู้หญิงคนนี้

อวี๋หวั่นพูดว่า “ฮูหยินเหยียนมาหาข้า ย่อมต้องรู้ความจริงแล้ว เช่นนั้นฮูหยินเหยียนก็ต้องเข้าใจว่าคนที่เกลียดลูกสาวของท่านมากที่สุด นอกจากคุณชายเยี่ยนแล้ว ก็คือข้า ไม่ว่าอย่างไรข้าก็ไม่มีทางให้อภัยเหยียนหรูอวี้! ”

ฮูหยินเหยียนวิงวอน “ข้า...ข้าไม่ได้ขอร้องให้เจ้าให้อภัยนาง...ข้าเพียงแต่ขอให้เจ้าไว้ชีวิตนาง...ลูกก็คืนให้เจ้าแล้ว...”

อวี๋หวั่นสายตาเย็นเยียบ “คืนลูกให้ข้าแล้วก็จบเรื่องหรือ? ความผิดที่นางทำไว้ก็ไม่ต้องชดใช้หรือ? สองปีที่ผ่านมา นางทำอะไรไว้กับลูกข้า ท่านไม่รู้หรือ? หรือว่าท่านแสร้งทำเป็นไม่รู้กันแน่! ”