บทที่ 72 พี่จิ่วมาแล้ว (2)
“ท่านพี่! ขอบคุณที่พาข้าออกมา! ”
“บนรถม้า สวี่เฉิงเซวียนเอ่ยปากขอบคุณเยี่ยนไหวจิ่ง”
เขาอุดอู้อยู่แต่ในบ้าน จึงให้คนไปบอกสวี่เสียนเฟยว่าตนเองคิดถึงท่านป้า อยากไปพบนางเหลือเกิน
สวี่เสียนเฟยรักหลานชายคนนี้มาก จึงให้เหยี่ยนไหวจิ่งไปพาเขาเข้าวัง
เยี่ยนไหวจิ่งนั่งเงียบมาตลอดทาง มีเพียงสวี่เฉิงเซวียนที่เจื้อยแจ้วจำนรรจาราวกับนกกระจอก “...ท่านพี่ ท่านอยากแต่งงานกับคุณหนูจวนอัครมหาเสนาบดีหรือไม่? หากท่านไม่อยาก ท่านอยากแต่งงานกับองค์หญิงซยงหนูหรือ? ”
เยี่ยนไหวจริงไม่ตอบ
สวี่เฉิงเซวียนสังเกตสีหน้าของเขา “ท่านไม่ได้ชอบคุณหนูจวนอัครมหาเสนาบดีใช่หรือไม่เล่า? ที่จริงข้าก็คิดเหมือนกันว่านางไม่คู่ควรกับท่านพี่เลย! ”
ทุกคนต่างก็สนใจแต่ว่าคู่ควรหรือไม่คู่ควร ไม่มีผู้ใดสนใจว่าเขาชอบหรือไม่ชอบ
“ท่านพี่...”
“เจ้านั่งเงียบๆ ไม่ได้หรือ? ” เยี่ยนไหวจิ่งรู้สึกขุ่นเคือง
“ไม่ใช่สักหน่อย ท่านพี่ ข้าเห็นเยี่ยนจิ่วเฉาด้วย” สวี่เฉิงเซวียนพูดพลางมองออกไปนอกหน้าต่าง
“เห็นก็เห็นไปสิ” มีอันใดน่าแปลกใจ?
Support your favorite authors and translators in webnovel.com