Vol.2-052 พระสนม (1)

บทที่ 52 พระสนม (1)

อวี๋หวั่นรู้อยู่แล้วว่าชื่อเสียงของหอจุ้ยเซียนโด่งดัง ทว่าไม่รู้ว่าจะดังไปถึงวังหลวง

สำหรับอวี๋หวั่น สถานที่อย่างวังหลวง ราวกับการใช้ชีวิตอยู่ในตำนาน เอจะสามารถเข้าไปในวังและทำอาหารให้กับเหล่าสนมของฮ่องเต้ได้จริงหรือ?

“เต้าหู้เหม็นเถิด เป็นสิ่งที่เจ้าทำได้ดีที่สุด คนอื่นทอดก็ไม่เหม็นเหมือนเจ้าทอด!” นายท่านฉินกล่าวตามความจริง

อวี๋หวั่นเหลือบมองเขาเบาๆ “ข้าขอบคุณท่านละกัน...”

นายท่านฉินยิ้มและกล่าวว่า “หอเทียนเซียงที่เก่งกาจเพียงนั้น ก็ยังไม่ได้ไปทำอาหารในวัง คราหน้าหากข้าป่าวประกาศเรื่องนี้ออกไป ธุรกิจของเราจะคงจะยกระดับขึ้นไปอีกขั้น!”

จริงสิ หอเทียนเซียงมีพี่ชายของสวี่เสียนเฟยเป็นผู้ก่อตั้ง พ่อครัวของพวกเขายังไม่ได้เข้าวังด้วยซ้ำ เหตุใดจึงถึงคราวของหอจุ้ยเซียนที่เพิ่งมีชื่อเสียงเล่า?

อวี๋หวั่นมักคิดว่าโชคที่หล่นมาจากท้องฟ้า ไม่ค่อยเป็นความจริง

“นายท่านฉิน ท่านรู้หรือไม่ว่าผู้ใดคือพระสนมที่ต้องการกินอาหารจากหอจุ้ยเซียนของพวกเรา?” อวี๋หวั่นถาม

นายท่านฉินส่งสายตาพลางยิ้ม “เจ้าลองเดาดูสิ?”

อวี๋หวั่นหัวเราะอย่างช่วยไม่ได้ “ข้าเดาไม่ออก ท่านบอกมาเถิด”