Vol.2-015 จบลงแล้ว ชัยชนะครั้งใหญ่ ณ ชายแดน (2)

บทที่ 15 จบลงแล้ว ชัยชนะครั้งใหญ่ ณ ชายแดน (2)

ทั้งสองคนไม่เคยออกไปข้างนอก ไม่เคยเห็นหยกไขแพะชั้นดี หากนำชิ้นหนึ่งไปขาย ก็เพียงพอให้พวกเขามีกินไปทั้งชีวิต กระนั้นนี่ก็เป็นสิ่งที่ผู้มีพระคุณมอบให้ อีกทั้งยังเป็นคู่ ทั้งสองคนย่อมต้องทะนุถนอมเป็นอย่างดี

แม้แต่พ่อครัวเทพเป้ายังเห็นด้วยกับเรื่องของทั้งสอง ชาวบ้านก็ไม่มีผู้ใดคัดค้านได้

ระหว่างทางกลับไปบ้านเดิม หมู่บ้านนั้นเงียบสงบราวกับว่าทุกสิ่งล้วนหลับใหล

ลมราตรีพัดผ่านใบหน้า นำพาความหนาวเหน็บกัดกินถึงกระดูก

อวี๋หวั่นเดินอยู่กับพ่อครัวเทพเป้า มิได้พูดอะไร

เมื่อเข้าใกล้บ้านเดิม พ่อครัวเทพเป้าก็เอ่ยขึ้นว่า “จะไม่ถามข้าหน่อยหรือว่าเหตุใดให้ของที่มีค่าเช่นนั้นแก่พวกเขา?”

“อ้อ เหตุใดท่านถึงให้ของมีค่าเช่นนั้นแก่พวกเขาล่ะ?” ที่เงียบมาตลอดทาง ทั้งยังโยงเข้าหาเรื่องเศร้าในอดีตอย่างนี้ ที่แท้ก็รอให้เธอถามสินะ อัดอั้นมาตลอดทาง ถ้าทนไปอีกก็คงไม่ไหวละมั้ง

พ่อครัวเทพเป้ากล่าวว่า “เป็นของขวัญแต่งงานใหม่ของย่าเจ้า”

พูดจบ เขาก็ส่งสายตาให้อวี๋หวั่น บอกเป็นนัยว่า ‘เจ้ารีบถามข้าต่อเร็ว!’