บทที่ 130 เอาเปรียบผู้อื่น
เยี่ยนจิ่วเฉานิ่งไม่ขยับ
อวี๋หวั่นก็ไม่รู้ว่าเขากำลังหลับรึเปล่า
ค่ำคืนบนภูเขาและป่าไม้มืดสนิท ฝนที่ตกลงมาอย่างหนักก็ยิ่งทำให้ไร้ซึ่งแสงสว่าง
อวี๋หวั่นไม่ใช่ผู้หญิงที่เอาแต่ใจมากนัก แต่เมื่อเทียบกับการอยู่คนเดียวในหน้าผาหินสูงชันนี้แล้ว หัวใจของเธอก็รู้สึกสงบและปลอดภัยที่มีใครสักคนอยู่เป็นเพื่อน
อวี๋หวั่นย้ายไปอยู่ข้างเยี่ยนจิ่วเฉาอีกครั้ง ด้วยถ้ำที่มีขนาดมิใหญ่นัก เธอขยับไปไม่ถึงสองครั้งก็สัมผัสกับแขนของเยี่ยนจิ่วเฉา
ความร้อนจากร่างกายแผ่ออกมาผ่านชั้นเสื้อผ้า ทำให้อวี๋หวั่นรู้สึกว่าตัวเองอุ่นขึ้น
เมื่อนึกถึงหนังสือลับเหล่านั้น อวี๋หวั่นก็รู้สึกโกรธเล็กน้อย แต่เพราะเขาช่วยเธอด้วยความกล้าหาญและเสียสละอย่างแท้จริง อวี๋หวั่นจึงตัดสินใจให้มันจบแค่นี้
“คุณชายเยี่ยน”
เสียงของเธอไม่ดัง แต่ถ้ำที่เงียบสงัดทำให้เสียงนั้นโดดเด่นขึ้นมา อย่างไรก็ตามมันก็ไม่ได้ทำให้เยี่ยนจิ่วเฉาตอบสนองอะไร ทว่าปลุกจิ้งจอกหิมะตัวน้อยบนตักของเธอให้ตื่น
Support your favorite authors and translators in webnovel.com