119 จับได้คาหนังคาเขา

บทที่ 119 จับได้คาหนังคาเขา

สถานที่ทุรกันดารอย่างหมู่บ้านเหลียนฮวา ข่าวสารถูกปิดกั้น จะสถานการณ์ในชายแดน หรือเรื่องราวในเมืองหลวง ก็ไม่อาจมาถึงที่นี่ได้ในเวลาอันสั้น

อวี๋หวั่นกำลังใคร่ครวญอย่างหนักว่าจะข่มขู่และกดดันหอเทียนเซียงอย่างไรดี คิดจนกระทั่งเก็บไปฝันว่าเธอถล่มหอเทียนเซียงไปครึ่งค่อนคืน ถล่มจนเหนื่อยแทบขาดใจ ถล่มจนหอเทียนเซียงราบเป็นหน้ากลอง

“อาหวั่น เก็บผักโขมมาแล้ว มีไม่มาก อาจไม่พอทำ” อวี๋เฟิงผู้ซึ่งไปหาซื้อถั่วเหลืองจากหมู่บ้านต่างๆ ระหว่างทางก็แวะซื้อผักโขมมาอีกตะกร้าหนึ่ง เขายกผักโขมและถั่วเหลืองอีกสองกระสอบป่านลงมาจากเกวียน แล้วเรียกอวี๋หวั่นซึ่งกำลังช่วยนายพรานสร้างกระโจมอุ่นสำหรับหมักเต้าหู้ขึ้นมาใหม่

เพื่อที่จะทำให้เต้าหู้หมักเร็วขึ้น จำต้องใช้อุณหภูมิสูง อวี๋หวั่นจึงเสนอว่าจะเปลี่ยนห้องเก็บฟืนให้เป็นกระโจมอุ่น

เธอพูดอะไร ลุงใหญ่ก็ไม่มีความคิดเห็น และรุดรีบไปช่วยชาวบ้านเก็บกวาดห้องเก็บฟืน

ในตอนที่อวี๋เฟิงออกไป ห้องเก็บฟืนยังมิทันได้สร้าง ดังนั้นเมื่อเห็นสิ่งปลูกสร้างใหม่นี้ ก็รู้สึกประหลาดใจมิใช่น้อย “เกิดอะไรขึ้น? ห้องเก็บฟืนใช้ไม่ได้แล้วหรือ?”