116 ชัยชนะ

บทที่ 116 ชัยชนะ

อูเหิงอ๋องไล่ตามอวี๋เซ่าชิงเข้าไปในป่า

กลางป่ามีกับดักวางเอาไว้แล้ว ทว่าพวกเขาประเมินความสามารถของอูเหิงอ๋องต่ำไป น้องชายแท้ๆ ของท่านข่านแห่งซยงหนูผู้นี้ หาได้ได้รับตำแหน่งผู้บัญชาการทัพมาเพียงเพราะสายเลือดไม่ ทั้งความสามารถ กลยุทธ์ รวมไปถึงวิทยายุทธ์ของเขาล้วนโดดเด่นไม่เป็นรองผู้ใด

ถ้าถามว่าจุดอ่อนของเขาอยู่ตรงไหน ก็คงจะเป็นความเคียดแค้นต่อเซียวเหยี่ยนที่มากเกินไปของเขา

หากไม่เป็นเช่นนั้น เขาก็คงไม่ไล่ตามแม่ทัพเซียว ยิ่งไปกว่านั้น เขาก็คงไม่รู้สึกกระวนกระวายถึงเพียงนี้ ทั้งที่เห็น ‘แม่ทัพเซียว’ เพียงครั้งเดียว

“คนแซ่เซียว! เจ้าออกมาเดี๋ยวนี้!”

อูเหิงอ๋องชักดาบโค้งออกมา แล้วร้องคำรามด้วยภาษาฮั่นกระท่อนกระแท่น

“วันนี้ข้าจะต้องเอาชนะเจ้า! ข้าจะทำให้เจ้ารู้! ข้าอูเหิงซั่วนี่สิ คือวีรบุรุษแห่งสนามรบ!”

อวี๋เซ่าชิงหลบอยู่ด้านหลังต้นไม้ใหญ่ หลังพิงกับต้นไม้เย็นเฉียบ พยายามซ่อนเสียงลมหายใจของตน

ความเจ็บปวดแล่นปราดที่หน้าอกของเขา เขายกมือขึ้นคลำดู ก็พบว่าเป็นเลือดสดสีแดงฉาน

เขาถูกลูกหลงจากศรเกาทัณฑ์ขณะกำลังฝังศพแม่ทัพเซียว แต่ไม่ได้บอกให้ผู้ใดรู้