060 รักบุตรสาวยิ่งชีพ

บทที่ 60 รักบุตรสาวยิ่งชีพ

ก๊อกๆๆ

ยามสี่ ป้าจางได้ยินเสียงเคาะประตูเบาๆ

“ใครหรือ” ป้าจางถามอย่างงัวเงีย

“ข้าเอง เสี่ยวเจียง”

น้ำเสียงอ่อนหวานประหนึ่งเสียงสายธาร ฟังแล้วชุ่มชื่นหัวใจดุจสายฝนเหนือแผ่นดินฉางเจียง

ป้าจางรุดรีบมาเปิดประตู เห็นนางเจียงสวมเสื้อคลุมมอซอยืนอยู่ ใบหน้างดงามดุจเทพเซียน ในตอนที่นางเจียงเข้ามาในหมู่บ้าน ป้าจางก็เป็นสะใภ้ที่เพิ่งแต่งเข้ามาใหม่ สิบแปดปีผ่านไป ป้าจางมิได้อ่อนวัยลง แต่นางเจียงยังคงใบหน้าเหมือนกับครั้นแรกพบเอาไว้

ป้าจางเอ่ยถามอย่างมิได้คาดคิด “เสี่ยวเจียงมาทำอะไรหรือ มีเรื่องอะไรหรือไม่?”

นางเจียงตอบเสียงเบา “พี่ใหญ่และพี่สะใภ้ใหญ่จะเตรียมอาหารสำหรับคืนส่งท้ายปี ข้าต้องไปช่วย อาหวั่นกับเถี่ยตั้นยังหลับอยู่ เมื่อคืนอาหวั่นคล้ายจะถูกลมหนาวจนไม่สบาย เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวหนาว ข้ายังไม่วางใจ รบกวนท่านพี่จางช่วยไปดูให้สักหน่อยได้หรือไม่? ข้ารู้ว่ายังเช้าอยู่ ลำบากท่านพี่จางแล้ว แต่ข้าไม่รู้จะพึ่งใครแล้ว”

ป้าจางกล่าวด้วยความร่าเริง “จะเป็นไรไป ประเดี๋ยวข้าไปดูให้เจ้าเอง!”

นางเจียงยิ้มอย่างอ่อนโยน “ขอบคุณท่านพี่จาง”

……