บทที่ 93 มาหาถึงที่
บทที่ 93 มาหาถึงที่
เมื่อเซียวลิ่วหลังตักน้ำกลับมา กู้เจียวก็กำลังนั่งรอเขาอยู่ในห้องโถง
กู้เจียวเอ่ย “เมื่อครู่นี้เจ้าสำนักหลีมาหา”
เซียวลิ่วหลังหิ้วน้ำไปท้ายเรือน ก่อนจะเทลงในโอ่ง “อืม เจอเขาที่หน้าหมู่บ้านแล้ว”
กู้เจียวเดินมาหน้าประตูด้านหลังของห้องโถง แล้วเอนพิงประตูพลางเอ่ยเสียงเรียบนิ่ง “ไม่ถามหน่อยหรือว่าเขาคุยอะไรกับข้า”
“เขาคุยอะไรหรือ” เซียวลิ่วหลังถามขึ้นทันที
กู้เจียวเอ่ยอย่างสดใส “เขาบอกว่าเจ้าเลี้ยงเมียน้อยไว้ในเมืองหลวง”
“แค่ก!” เซียวลิ่วหลังเกือบสำลักตายแล้ว!
“ไม่มีหรือ”
“ไม่มี”
“ไม่มีอะไรหรือ”
“ไม่มีเมียน้อยน่ะสิ!”
ไม่ได้บอกว่าไม่เคยไปเมืองหลวง แต่บอกว่าไม่มีเมียน้อย
กู้เจียวเลิกคิ้วขึ้น “อ๋อ คนปกติได้ยินประโยคนี้เข้า ปฏิกิริยาแรกควรเป็น ‘ข้าไม่เคยไปเมืองหลวง จะไปเลี้ยงเมียน้อยไว้ที่เมืองหลวงได้อย่างไร’ มิใช่หรือ เจ้าปฏิเสธแค่ข้อที่สอง ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็เคยไปเมืองหลวงมาก่อนน่ะสิ”
เซียวลิ่วหลังเอ่ยอย่างสงบนิ่งว่า “เคยไปแล้วมันทำไมรึ”
กู้เจียวถามว่า “เจ้าได้ใบเบิกทางไปเมืองหลวงมาได้อย่างไร”
Locked Chapter
Support your favorite authors and translators in webnovel.com