บทที่ 91 แม่บังเกิดเกล้า

บทที่ 91 แม่บังเกิดเกล้า

ท่านโหวกู้รอด้านนอกมาพักใหญ่ รอจนแทบจะเผลอหลับไป ในที่สุดแม่นางเหยาก็ออกมาเสียที

ใบหน้าของแม่นางเหยาเต็มไปด้วยคราบน้ำตา สองตาบวมแดง ดูท่าทางคงร้องไห้หนักพอควร

ท่านโหวกู้ก้าวเร็วดั่งศรธนูพุ่งตัวเข้าไปหา พลางประคองไหล่ฮูหยินไว้ “ฮูหยิน!”

แม่นางเหยาพยักหน้า พยายามกลั้นน้ำตา ก่อนจะหันไปมองหญิงชราที่อยู่ท้ายเรือนแล้วโค้งคำนับให้อีกฝ่าย “แม่เฒ่า ข้าไปก่อนนะเจ้าคะ ฝากรบกวนท่านช่วยดูแลเจียวเจียวด้วยเจ้าค่ะ”

แม่นางเหยาไม่เคยเข้าวังมาก่อน ย่อมไม่เคยพบหญิงชราผู้นี้เป็นธรรมดา แต่ก่อนนางมาที่นี่นางรู้ว่าในบ้านหลังนี้มีท่านย่าของเซียวลิ่วหลังอยู่ ท่านย่าเองก็ดีกับเจียวเจียวไม่น้อย

หญิงชรามองนางด้วยความงุนงง ทว่ากลับไม่สนใจใยดี

แม่นางเหยาขอให้ท่านโหวกู้นำขนมที่ลืมหยิบลงมาจากรถม้ามาให้ ก่อนจะมอบให้กับหญิงชราด้วยตัวเอง “ขนมที่ข้าทำเอง ไม่รู้ว่าจะถูกปากท่านหรือเปล่า”

อืม สีหน้าของหญิงชราดีขึ้นไม่น้อย

วินาทีที่แม่นางเหยาหันหลังกลับนั้น จู่ๆ หญิงชราก็ขานตอบนาง

“...” แม่นางเหยาชะงักไปครู่หนึ่งก่อนจะได้สติกลับมา หญิงชราคงตอบคำถามเมื่อครู่ของนางอยู่สินะ