บทที่ 87 เปิดโปง

บทที่ 87 เปิดโปง

คล้ายว่าเป็นเสียงท่องตำราติดๆ ขัดๆ ของชายคนหนึ่ง ทุกครั้งเมื่อถึงประโยคหนึ่งจะชะงักลง จากนั้นก็เริ่มท่องตั้งแต่ต้นอีกครั้ง

คนนิสัยย้ำคิดย้ำทำอย่างเสี่ยวจิ้งคงทนไม่ไหว จึงเดินจูงเหล่าลูกเจี๊ยบเดินเข้าไป ก่อนจะเห็นกู้ต้าซุ่นขมวดคิ้วเป็นปมอยู่ใต้ร่มไม้ใหญ่ที่นอกตัวเรือนตระกูลกู้

เสี่ยวจิ้งคงรู้จักกู้ต้าซุ่น เพียงแต่ไม่เคยพูดคุยกับกู้ต้าซุ่น เขาไม่เข้าใจว่าเหตุใดกู้ต้าซุ่นจึงไม่อ่านหนังสือในบ้าน แต่กลับออกมาอ่านใต้ต้นไม้เช่นนี้

คนในบ้านกำลังทะเลาะกันยกใหญ่เรื่องใบชาและแม่ไก่ บ้านรองโทษว่าบ้านใหญ่วางแผนไม่ได้เรื่อง บ้านใหญ่ก็โทษว่ากู้เสี่ยวซุ่นจากบ้านรองเป็นคนทำให้เสียแผน...

กู้ต้าซุ่นตั้งสมาธิไม่ได้จึงได้ออกมาสงบจิตสงบใจใต้ต้นไม้ คิดไม่ถึงเลยว่าอ่านไปอ่านมากลับพบบางตัวอักษรที่ตนเองอ่านไม่ออก

“ซ่อน! คำนี้อ่านว่าซ่อน!” เสี่ยวจิ้งคงยืนอยู่ข้างหลังเขา มองดูตัวอักษรบนตำราแล้วพูดขึ้น

เสียงเจื้อยแจ้วที่จู่ๆ ก็ดังโพล่งขึ้นมาพาให้กู้ต้าซุ่นตกใจ เขาเหลียวกลับไปก่อนมองเสี่ยวจิ้งคงด้วยสายตาแปลกประหลาด