บทที่ 86.1 พาไก่เดินเล่น (1)

บทที่ 86.1 พาไก่เดินเล่น (1)

หญิงชรามองกู้เจียว ก่อนจะหันไปมองเซียวลิ่วหลัง แววตานั้นดูหลงใหลซึ่งกันและกันอย่างลึกซึ้ง

รู้สึกราวกับว่าอีกไม่นานตัวเองก็จะได้อุ้มหลานแล้วกระมัง!

กู้เจียวรีบเบี่ยงประเด็นถามถึงเฝิงหลินในทันใด

เซียวลิ่วหลังเองก็ตอบน้ำเสียงจริงจัง “เขากลับไปที่สำนักบัณฑิตแล้ว ไปอยู่ในตัวเมืองมาตั้งหนึ่งเดือน คงรั้งท้ายไปหลายวิชา”

คราวนี้ต้องยกความดีความชอบให้กับเฝิงหลิน เรื่องความดีของเขานั้นกู้เจียวจะจำเอาไว้

ขณะที่ทั้งสองคนกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น เหล่าลูกเจี๊ยบสีเหลืองนวลตัวน้อยก็เดินนวยนาดออกมา

เซียวลิ่วหลังเพิ่งรู้ว่า ตัวเองจากบ้านไปเกือบเดือน ในเรือนก็เลี้ยงไก่เสียแล้วหรือนี่

กู้เจียวไม่ได้ชอบเลี้ยงไก่สักเท่าไหร่ แต่เป็นเพราะเสี่ยวจิ้งคงบังเอิญไปเห็นลูกเจี๊ยบตัวน้อยข้างบ้านก็ถูกใจเสียเหลือเกิน จึงถามกู้เจียวว่าเขาจะขอเลี้ยงสักตัวสองตัวได้หรือไม่

กู้เจียวยอมให้เลี้ยงได้ แต่มีเงื่อนไขว่าเขาต้องดูแลลูกเจี๊ยบเหล่านั้นด้วยตัวเอง ทั้งให้ข้าวให้น้ำรวมถึงล้างเล้าไก่ ห้ามขอความช่วยเหลือจากใครเด็ดขาด