บทที่ 65 ผิดตัว

บทที่ 65 ผิดตัว

ท่านโหวกู้เดือดดาลเหลือคณา เรียวคิ้วบนใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มกระตุกหงึก ขณะที่เขากำลังตัดสินใจว่าจะจับสาวน้อยนางนั้นมาลงโทษให้เข็ดหลาบ องครักษ์ประจำจวนคนหนึ่งก็ควบม้าเข้ามา “เรียนท่านโหว ท่านชายเกิดเรื่องแล้วขอรับ!”

ท่านโหวกู้ไม่มีเวลาจัดการกู้เจียวอีกต่อไป เขารีบให้องครักษ์นำทางไป ควบม้ามุ่งหน้าออกไปยังจุดเกิดเหตุของลูกชายในทันที

รถม้าของกู้เหยี่ยนพลิกคว่ำระหว่างทาง องครักษ์ลับเข้ามาประคองตัวรถได้ทันเวลา รถทั้งคันจึงไม่ได้คว่ำลงกับพื้น แต่ก็ฐานรถนั้นก็เอียงกระเท่เร่ กู้เหยี่ยนจึงตกลงมา

ร่างกายของกู้เหยี่ยนอ่อนแอยิ่งกว่าเด็กน้อย คนในจวนแทบจะยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม ท่านโหวกู้รีบมาแทบเป็นแทบตาย แต่พอมาถึงเขากลับพบว่ากู้เหยี่ยนไม่ได้บาดเจ็บแต่อย่างใด

กู้เหยี่ยนนั่งอยู่บนตั่งไม้เตี้ย เหยียดขาเรียวยาวทั้งสองข้างออกมา กำลังผิงแดดอย่างสบายอารมณ์

“น้องชาย!” กู้จิ่นอวี๋ยกชายกระโปรงลงจากรถม้า ก่อนจะนั่งลงตรงหน้ากู้เหยี่ยน กุมมือของเขาไว้แล้วเอ่ยว่า “เจ้าไม่เป็นอะไรใช่หรือไม่”

ท่านโหวกู้เดินเข้ามาด้วยสีหน้าประหลาดใจ ก่อนจะจ้องมองไปที่ลูกชาย “บาดเจ็บตรงไหนหรือไม่”