บทที่ 63 พี่สาวน้องชาย

บทที่ 63 พี่สาวน้องชาย

กู้เหยี่ยนเห็นสายตาของกู้เจียวก็รู้ว่านางจำตนเองได้ ใบหน้าหล่อเหลาสุดแสนอมทุกข์นั้นเผยรอยยิ้มบางออกมา

กู้เจียวเห็นรอยยิ้มของเขา อารมณ์ก็ดีขึ้นมาไม่น้อย ขณะที่กำลังจะเดินหน้าเข้าไปทักทายเขา

ก็เห็นเขายกนิ้วชี้ขาวดุจหยกนั้นแนบกับริมฝีปาก

กู้เจียวเข้าใจในทันที หลบตาลงแสร้งทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

แม้เหล่าองครักษ์จะเป็นคนหมู่บ้านเวินเฉวียนซานเหมือนกัน แต่ไม่เคยเห็นกู้เจียวมาก่อน เพราะอย่างนั้นจึงไม่รู้จักตัวตนของกู้เจียว ทว่าพอเห็นกู้เจียวไม่เป็นอะไร จึงเดินหน้าตามหาต่อไป

เมื่อมั่นใจแล้วว่าคนเหล่านั้นเดินออกไปไกลแล้ว กู้เจียวจึงเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้ารถม้าคันนั้น

นั่นเป็นรถม้าของชาวบ้านทั่วไป รูปลักษณ์ภายนอกดูแสนเรียบง่าย เหล่าองครักษ์จึงไม่มีทางรู้ได้เลยว่าท่านชายผู้สูงศักดิ์จะอยู่ในซ่อนตัวอยู่ในรถม้าเช่นนั้น

กู้เจียวเลิกม่านรถขึ้น มองดูชายหนุ่มขี้โรครูปงามเบื้องหน้าก่อนจะเอ่ยถาม “ท่านมาที่นี่ได้อย่างไร แถมยังไม่มีองครักษ์ติดตามมาสักคน”

“ข้ามาหาเจ้า” กู้เหยี่ยนเอ่ยตามตรง