บทที่ 506 เจียวเจียวจอมโหด

บทที่ 506 เจียวเจียวจอมโหด

ท่านเหล่าโหวรู้ดีว่าทันทีที่เขาเอ่ยประโยคนี้ออกไป กู้ฉังชิงจะมีปฏิกิริยาเช่นไร มันเจ็บปวดเกินที่จะมองดู ท่านเหล่าโหวจึงเลือกเบือนหน้าหนี

แม้จะรู้ดีว่าน้ำน้อยย่อมแพ้ไฟ แต่พอเจอกับตัวแบบนี้มันช่างเป็นการยากที่จะหลบหนีความรู้สึกปั่นป่วนและทรมาน

กู้ฉังชิงนิ่งลงจนน่าตกใจ ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบสงัด

ท่านเหล่าโหวได้แต่คิดว่าตัวเองควรพูดอะไรต่อ แต่เขาไม่ใช่คนที่พูดจาปลอบโยนใครได้ดีเท่าไหร่นัก

ยิ่งไปกว่านั้น การปลอบคนแปลกหน้านั้นง่ายกว่าปลอบคนในครอบครัว

อันที่จริง เรื่องที่เกิดขึ้นควรจะเล่าย้อนไปตั้งแต่ตอนที่จิ้งไท่เฟยเข้ามาที่วัง

จิ้งไท่เฟยเดิมเป็นทหารหน่วยกล้าตายของราชวงศ์ก่อน ท่านเหล่าโหวช่วยเหลือนางไว้จากคนร้าย แท้จริงเหตุการณ์ทุกอย่างเป็นเพียงการจัดฉากเท่านั้น

ในเมื่อความรู้สึกของคนคนหนึ่งสามารถหลอกลวงกันได้ ไยกับชีวิตสมรสจึงจะทำไม่ได้ล่ะ

ไม่ว่าจะเป็นจิ้งไท่เฟย หรือแม้แต่แม่นางเสี่ยวหลิง ล้วนเป็นหมากของพวกราชวงศ์ก่อน ต่างกันก็แค่จิ้งไท่เฟยได้อยู่ในวัง ส่วนอนุหลิงนั้นไม่ใช่

แต่การที่แม่นางเสี่ยวหลิงไม่ได้อยู่ในวังก็ใช่ว่าจะทำงานสำคัญไม่ได้เสียทีเดียว