บทที่ 50 แม่ลูก

บทที่ 50 แม่ลูก

ก่อนแยกย้ายพวกเขาทานข้าวกันที่เรือนของเจ้าสำนัก

พอกลับถึงหมู่บ้านฟ้าก็เริ่มมืด เถ้าแก่รองเรียกรถม้าให้ไปส่งกู้เจียว

เหล่าฮูหยินหลีพอใจกับ “พระโพธิสัตว์” ที่กู้เสี่ยวซุ่นมอบให้อย่างมาก ก่อนพวกเขากลับ นางได้มอบลูกกระวานศักดิ์สิทธิ์อันเป็นสมบัติล้ำค่าของเจ้าสำนักให้แก่กู้เสี่ยวซุ่นไป

ลูกกระวานศักดิ์สิทธิ์นั้นทำจากหยก ผ่านการปลุกเสกเรียบร้อย ทั้งมูลค่าทางโลกและทางใจล้วนไม่มีหยกชนิดใดเทียบเทียมได้

แต่ด้วยความที่เขาไม่ถนัดของแบบนี้ เลยต้องส่งต่อให้กู้เจียวแทน

แน่นอนว่ากู้เจียวไม่ได้อยากแย่งของขวัญของน้องชาย จะกังวลก็แต่ถ้าพวกตระกูลกู้ถ้าหากรู้เรื่องเข้ามีหวังได้โดนยึดของไปแน่นอน นางเลยขออาสาเก็บไว้ให้ก่อน กะไว้ว่าวันใดวันหนึ่งกู้เสี่ยวซุ่นแต่งเมียมีครอบครัวค่อยคืนให้เขา

“ท่านพี่ ข้าเข้าไปก่อนล่ะ” กู้เสี่ยวซุ่นเอ่ย

กู้เสี่ยวซุ่นเดินเข้าไปในเรือนตระกูลกู้ ส่วนกู้เจียวแบกตะกร้าเดินต่อ สักพักก็กลับถึงเรือน

เซียวลิ่วหลังกับหญิงชรากำลังนั่งที่โต๊ะทานข้าว สีหน้าหญิงชราดูไม่สู้ดีนัก พอเห็นกู้เจียวเดินเข้ามา ก็รีบ

ปั้นหน้าเป็นมิตรใส่ “เจียวเจียวกลับมาแล้ว!”