บทที่ 495 เจียวเจียวลงมือ

บทที่ 495 เจียวเจียวลงมือ

กองทัพแคว้นเฉินรุกรานแคว้นเจาตั้งหลายวัน เหตุใดจึงไม่ไปฆ่าล้างเมืองตรงด้านหน้าทั้งสาม แต่กลับไปฆ่าล้างเมืองเมืองเล็กๆ อย่างเย่ว์กู่

เพราะเมืองเย่ว์กู่ต่อต้านรุนแรงที่สุดอย่างนั้นหรือ

ก็ไม่ใช่

เมืองที่ต่อต้านรุนแรงที่สุดคือเมืองเป่ยหยาง รองลงมาคือเมืองเย่เฉิงและเมืองด่านหลิงกวน ชาวเมืองเย่ว์กู่ต่างหลบหนีกันไปอย่างน้อยๆ ครึ่งหนึ่งแล้ว จะเอาอะไรไปต่อต้าน

ทว่าลูกชายคนเล็กของหรงเหยาถูกคนยิงตายในสนามรบ หรงเหยาจึงถล่มเมืองเย่ว์กู่ให้ราบเป็นหน้ากลอง ประการแรกเพื่อแก้แค้น ประการที่สองเพื่อทำให้ทหารและปวงชนในด่านชายแดนตกใจกลัว

“เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าพี่ใหญ่ข้าจะมาถึงในอีกห้าวัน” กู้เฉิงเฟิงไม่สงสัยที่กู้เจียวพูดจาส่งเดช เพราะระหว่างทางมาไม่ว่านางจะพูดเรื่องอะไรสุดท้ายก็เป็นจริงหมดเลย “เจ้าแอบติดต่อใครลับหลังข้ากับพี่ใหญ่และราชสำนักใช่หรือไม่”

“ข้าจะติดต่ออย่างไรเล่า” กู้เจียวย้อนถาม

กู้เฉิงเฟิงชะงักไปกับคำถาม

ก็จริง

เขากับเด็กคนนี้กินนอนด้วยกัน นางทำอะไรเขารู้หมด นางไม่มีทางแอบทำอะไรลับหลังแน่ ยิ่งไปกว่านั้นก็ไม่มีความจำเป็นต้องทำด้วย