บทที่ 489 เจียวเจียวจอมเจ้าเล่ห์

บทที่ 489 เจียวเจียวจอมเจ้าเล่ห์

กู้เฉิงเฟิงตามหากู้เจียวทั่วทั้งกระท่อมจนแน่ใจแล้วว่านางไม่อยู่ที่นี่แน่ๆ หัวใจของเขาเริ่มรู้สึกกระตุกโหวง แน่นอนว่าเขาไม่ได้คิดว่านางจะปล่อยพวกเขาทิ้งไว้แบบนี้ เพราะถ้านางจะทำแบบนั้นนางคงทำไปนานแล้ว

ไฟเริ่มมอดลง และที่แย่กว่านั้นคือไม่มีอะไรให้กินเลย กู้เฉิงเฟิงจึงเดาว่ากู้เจียวไม่ออกไปหาอาหารก็ออกไปเก็บฟืนแน่ๆ

กู้เฉิงเฟิงจะไม่ยอมให้นางออกไปเสี่ยงอันตรายกลางป่าคนเดียว จึงตัดสินใจออกตามหานาง แต่หารู้ไม่ว่าพอเขาเปิดประตูออก ก็เจอกับร่างเล็กที่สะพายฟืนเป็นมัดๆ ไว้ที่หลัง มือข้างหนึ่งถือหนังสัตว์ ส่วนอีกข้างก็กำลังลากร่างของ... ใครสักคนกำลังเดินฝ่าหิมะด้วยท่าทีอิดโรย

ที่ดูอิดโรยคงเป็นเพราะนางอดนอนเป็นเวลานาน สองคือใช้แรงเกินกำลัง ส่วนสามนั้นคงเป็นเพราะหิมะที่กองสูงทำให้ยากต่อการเดินเท้า และไม่นับที่นางต้องแบกทั้งฟืนและลากคนติดมาด้วย

กู้เฉิงเฟิงแทบไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง

เขาเดาถูกว่านางต้องไปหาฟืน แต่ไม่คิดว่านางจะลากคนกลับมาด้วย!

กู้เฉิงเฟิงเดินฝ่าหิมะเข้าไปหากู้เจียว