บทที่ 476.2 เด็กน้อยเจ้าบทบาท (2)

บทที่ 476 เด็กน้อยเจ้าบทบาท (2)

แม่นางเหยามองท่าทางน้อยอกน้อยใจแต่ก็อดทนไม่ระบายออกมาของกู้จิ่นอวี๋ ก่อนจะถอนหายใจเบาๆ แล้วเอ่ยอย่างจริงใจ “จิ่นอวี๋ ข้ารู้ว่าในใจเจ้ามีความคับแค้น ตอนเหยี่ยนเอ๋อร์เล็กๆ ไม่ชอบเจ้า พอเจ้าเข้าใกล้เขา เขาก็ร้อง แต่นั่นเป็นเพราะกลิ่นพี่สาวข้างกายเขาเปลี่ยนไป สำหรับเขาเจ้าคือคนแปลกหน้า เขารับไม่ได้จึงได้เป็นเช่นนั้น แต่น้องรองกับเหยี่ยนเอ๋อร์เกิดในสถานการณ์ที่แตกต่างกัน เขาเพิ่งเกิดมาบนโลกใบนี้ เจียวเจียวคือพี่สาวเขา เจ้าก็ด้วย ตราบใดที่เจ้าจริงใจต่อเขา เขาก็จะมองเจ้าเป็นพี่สาวแท้ๆ ของเขาเอง เจ้าอย่าได้อคติอะไรกับน้องรองเพราะเรื่องเหยี่ยนเอ๋อร์เลย”

“ท่านแม่ ข้าเปล่านะ!” กู้จิ่นอวี๋มีความทุกข์ใจแต่ยากจะเอื้อนเอ่ย นางไปอคติกับน้องรองตั้งแต่เมื่อใดกัน น้องรองต่างหากที่ไม่ชอบนาง

“ข้าออกไปเดี๋ยวนะ” แม่นางเหยาจะไปเข้าห้องน้ำ แม่นมฝางจึงพยุงนางไปห้องน้ำ

พอนางไป เจ้าหนูน้อยในอ้อมอกก็เบ้ปากทันที!

กู้จิ่นอวี๋อุ้มเจ้าหนูน้อยอยู่ พลันลุกพรวดขึ้น “ท่านแม่! เขาร้องอีกแล้ว!”

แม่นางเหยากับแม่นมฝางย้อนกลับมา

เจ้าหนูน้อยอ้าปากกว้าง หาวหวอดๆ