บทที่ 470 คลอด

บทที่ 470 คลอด

กู้เหยี่ยนถลึงสองตาพลางเอ่ย “คณะเสนาบดีเก่งกาจแค่ไหนกับเชียว พี่เขยข้าต่างหากที่เก่งที่สุด!”

ท่านโหวกู้ค่อนแคะ “หากเขาเก่งที่สุดแล้วเหตุใดถึงไม่ได้เข้าคณะเสนาบดีเล่า”

กู้เหยี่ยนตอบเสียงขุ่น “พี่เขยข้า...ไม่อยากไปต่างหาก! ไม่เช่นนั้น อย่าว่าแค่คณะเสนาบดีเลย แม้แต่ตำหนักจินหล่วนก็ไปได้!”

ไอ้หยา เจ้าเด็กนี่ปากดีไม่เบา

เขารู้หรือไม่ว่าคณะเสนาบดีคือที่ไหน ตำหนักจินหล่วนอยู่ที่ใด

ในแคว้นเจา มีเพียงขุนนางชั้นห้าเท่านั้นที่มีสิทธิ์ได้เข้าเฝ้าฝ่าบาท แต่ก็ใช่ว่าพอถึงขั้นแล้วจะได้เข้าเฝ้าทุกคน ยกตัวอย่างตัวเขาเอง เขาเป็นถึงซื่อหลาง ผู้ช่วยเจ้ากรมโยธา แต่กลับเคยเข้าเฝ้าเพียงไม่กี่ครั้ง

“หากอยากไปก็ไปได้อย่างนั้นหรือ เจ้าคิดว่าเขาเป็นใครกัน”

“เขา เขา เขา...” จะให้กู้เหยี่ยนบอกตัวตนที่แท้จริงของพี่เขยก็คงไม่ได้ เขาอดกลั้นจนหน้าดำหน้าแดง “เขาแซ่เซียว!”

ท่านโหวกู้แค่นหัวเราะ “แซ่เซียวแล้วอย่างไรเล่า บนแผ่นดินนี้มีคนแซ่เซียวมากมาย เจ้าคิดว่าผู้ใดก็เป็นท่านโหวน้อยแห่งแคว้นเจาได้อย่างนั้นหรือ”

กู้เหยี่ยนโกรธจนเสียงสูงปรี๊ด “หาก...หากเป็นเขาขึ้นมาจริงๆ เล่า”