บทที่ 460 สารภาพ
เซียวลิ่วหลังนิ่งไป ไม่แน่ใจเป็นเพราะตัวเขาเองไม่ต้องการตอบ หรือไม่เต็มใจที่จะตอบ
องค์หญิงซิ่นหยางเอ่ยกับเขา “ไม่เป็นไร เช่นนั้นข้าขอพูดก่อน”
เซียวลิ่วหลังแค่นเสียงหัวเราะ “พูดอะไรรึ ท่านจะพูดว่าท่านไม่อยากเจอข้า ไม่อยากเห็นหน้าข้า หรือแม้แต่ไม่อยากจะให้ข้าอยู่ที่เมืองหลวงแห่งนี้ ก็เลยมาไล่ข้าออกไปด้วยตัวเองอย่างนั้นสิ คนอย่างข้า ไม่มีสิทธิ์ที่จะอยู่ในเมืองหลวงแห่งนี้แล้ว ใช่ไหมท่าน”
ม่านตาขององค์หญิงเริ่มหดลงราวกับตกใจกับสิ่งที่เพิ่งได้ยินแต่กระนั้นก็ยังต้องเผชิญหน้ากับคนตรงหน้า นางก้มหน้าลง พยายามเก็บสีหน้าไว้ “ข้าไม่ได้จะมาไล่เจ้า ข้าแค่อยากพูดเรื่องเหตุการณ์เมื่อสี่ปีก่อนเท่านั้น”
เซียวลิ่วหลังเบือนหน้าหนี “ข้าไม่อยากพูดถึง”
แต่ดูเหมือนองค์หญิงจะไม่ได้ยินคำปฏิเสธของเขา ยังคงเอ่ยต่อ “เริ่มจากตรงไหนดีนะ ไม่อย่างนั้น เริ่มจากน้องชายของเซียวซู่ดีไหม”
เซียวซู่
ชื่อนี้กระแทกเข้ากับความทรงจำที่ถูกฝังลึกและปิดสนิทของเขา
มารดาของเซียวซู่คือแม่นางเฉินอวิ๋น และเขามีน้องชายเพียงคนเดียว คือเซียวลิ่วหลังตัวจริง
Support your favorite authors and translators in webnovel.com