บทที่ 454 ความจริง

บทที่ 454 ความจริง

องครักษ์หลงอิ่งไม่มีทางลงมือกับคนที่ไม่มีวรยุทธ์ ทว่าหลงอีนั้น...เป็นองครักษ์หลงอิ่งปลอมที่ปะปนเข้ามา

หรืออีกนัยหนึ่งก็คือเขาไม่จำเป็นต้องทำตามกฎระเบียบของฮ่องเต้พระองค์ก่อนที่แต่งตั้งให้องครักษ์หลงอิ่ง

เหตุการณ์นี้สร้างความตกตะลึงไม่น้อย คนทั้งสวนหลวงไม่แม้แต่จะหลุดเสียงร้องออกมา!

ณ ห้องทรงอักษรในยามนี้ ฮ่องเต้ยังไม่ทราบเรื่องราวในสวนหลวง พระองค์เล่าทุกสิ่งที่หนิงอ๋องทำให้องค์หญิงซิ่นหยางทราบ

เหตุใดจึงต้องเล่าเรื่องนี้ ฮ่องเต้ก็กังขาเช่นกัน

นางเป็นน้องสาว หาใช่พี่สาว แต่กลับทำเอาพระองค์หัวใจตุ้มต่อมจะแย่แล้ว!

ฮ่องเต้ปิดท้ายด้วยการตำหนิโอรสของพระองค์ที่ทำร้ายโอรสขององค์หญิงซิ่นหยางจนตาย พระองค์ทั้งละอายใจและรู้สึกผิด

แรกเริ่มฮ่องเต้ไม่ได้ตรัสถึงข้อพิพาทระหว่างหนิงอ๋องกับตำหนักบูรพา เล่าแค่เรื่องเพลิงไหม้เมื่อสี่ปีก่อนว่าไม่ใช่อุบัติเหตุ และหนิงอ๋องเป็นคนทำ ในฐานะที่พระองค์เป็นบิดาที่เลี้ยงลูกให้เป็นเช่นนี้ ทรงรู้สึกละอายใจและรู้สึกผิดอย่างยิ่ง“ฝ่าบาททรงทราบได้อย่างไรว่าเป็นหนิงอ๋อง” องค์หญิงซิ่นหยางถาม