บทที่ 452 แม่สามีลูกสะใภ้

บทที่ 452 แม่สามีลูกสะใภ้

ฉินกงกงได้ยินคำพูด ในใจก็กระตุกวูบ “ไทเฮาทรงไม่ได้คิดจะ...”

ความว่าสละอำนาจสองพยางค์จ่ออยู่ที่ริมฝีปาก นิ่งอยู่นานก็พูดไม่ออก

จวงไทเฮารู้ว่าเขาจะพูดว่าอะไร อันที่จริงนางเคยคิดเรื่องนี้อย่างจริงจังมาแล้ว แต่ก่อนที่นางจะชิงอำนาจราชสำนักมาอยู่ในมือ ไม่รู้ว่าเพื่อป้องกันตัวเองหรือเพื่อตระกูลจวง หรือเพื่อความสงบสุขของแผ่นดิน หรืออาจเป็นไปได้ว่าเพื่อเงินเล็กๆ น้อยๆ ในพระคลัง

ไทเฮาที่มีอำนาจก็ย่อมน่าเกรงขามกว่าไทเฮาที่ไร้อำนาจอยู่แล้ว

ทว่ายามนี้...

นางแทบไม่ต้องปกป้องตัวเอง และไม่จำเป็นต้องปกป้องตระกูลจวง หรือแม้แต่แผ่นดินหรือเงินทอง...

เอ่อ

เรื่องเงินนี่ก็เสียดายอยู่หรอก

แต่ก็ช่วยไม่ได้นี่ ที่บ้านมีเด็กเยอะ!

ฉินกงกงไม่รู้ว่าไทเฮาของตนนั้นใจลอยคิดไปถึงไหนต่อไหนแล้ว เขาเอ่ยเสียงตัดพ้อ “เฮ้อ ท่านเองก็เตือนตระกูลจวงมาตั้งนานแล้วใช่ไหมพ่ะย่ะค่ะ แต่เพราะตระกูลจวงไม่รู้จักพอ ไม่รู้จักอิ่ม”

สงสัยก็เพียงแต่ว่าแค่จวงกุ้ยเฟยยัดความคิดไม่เหมาะไม่ควรพวกนั้นใส่หัวหนิงอ๋อง แต่เหตุใดหนิงอ๋องถึงทำอะไรนอกลู่นอกทางเช่นนั้นได้ เกรงว่าราชครูจวงเองก็มีส่วน