บทที่ 443 เจียวเจียวลงมือ

บทที่ 443 เจียวเจียวลงมือ

ไท่จื่อเฟยโดนกู้เจียวเมินครั้งแล้วครั้งเล่า ต่อให้เป็นหุ่นดินก็เกิดโทสะขึ้นมาได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตอนที่อยู่ในคฤหาสน์ขององค์หญิงซิ่นหยางแล้วอีกฝ่ายมาทำสงครามกับตนเลย ที่น่าโมโหกว่านั้นคืออีกฝ่ายรับปากองค์หญิงซิ่นหยางแล้วว่าจะไม่ป่าวประกาศเรื่องนี้ออกไป ภายหลังเพิ่งจะพบว่าที่องค์หญิงซิ่นหยางปกป้องกู้เจียวเช่นนี้ ก็เป็นเพราะองค์หญิงซิ่นหยางอาจจะรู้อีกทั้งยังยอมรับแล้วด้วยว่านางเป็นสะใภ้

ยังจะมาหลอกตนว่าเป็นหมอที่รักษาให้อีก!

ไท่จื่อเฟยครุ่นคิดแล้วครุ่นคิดอีก ที่ตนโมโหเพียงนี้หาใช่เพราะกู้เจียวลงมือทำอะไร แต่เป็นเพราะนางไม่ทำอะไรเลยต่างหาก แต่ดันค่อยๆ ชิงตำแหน่งในใจขององค์หญิงซิ่นหยางแทนที่ตนทีละนิด แย่งของที่เดิมทีเป็นของตนไป

ทั้งการปกป้องจากองค์หญิงซิ่นหยาง ทั้งความรักจากอาเหิง

ไท่จื่อเฟยวางกรรไกรในมือลงในตะกร้าที่ชุนอิ๋งคล้องแขนไว้ ก่อนจะเดินไปหยุดอยู่ข้างกายกู้เจียว เอ่ยถามเสียงเรียบ “เจ้ารู้ใช่หรือไม่ว่าเซียวลิ่วหลังอยู่ที่ไหน”