บทที่ 435 ตัวตน

บทที่ 435 ตัวตน

องค์หญิงซิ่นหยางไม่ได้ยื่นมันให้เขาโดยตรง แต่หันไปทางเตาแล้ววางมันไว้บนนั้น

เซียวลิ่วหลังไม่รู้ว่านางจะตื่นเร็วขนาดนั้น ซ้ำยังตรงมาที่ห้องครัวเลย แม้แต่ตัวองค์หญิงเองก็ไม่รู้ว่าจะมาโผล่ที่นี่เช่นกัน

แล้วทั้งสองก็ได้เจอกัน

ไม่ใช่แค่แผ่นหลัง ไม่ใช่แค่เงา และไม่ใช่ใบหน้าที่หลับใหลอยู่ในความมืดมิด ตอนนี้ พวกเขาได้เห็นหน้าซึ่งกันและกัน ในช่วงเวลาที่ยังมีแสงสว่าง

ภาพของเด็กหนุ่มอายุสิบสี่ปีจางหายไป ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เด็กหนุ่มเติบโตขึ้น อันที่จริงเมื่อคิดดีๆ แล้ว ตอนนี้เขาอายุเพียงสิบแปดปีเท่านั้น และจะอายุสิบเก้าปีในอีกสามเดือนข้างหน้า แม้จะยังเด็กนัก แต่ความสุขุมของเขากลับเลยช่วงวัยไปแล้ว

ร่างของเขาสูงโปร่งขึ้น แต่ใบหน้ากลับดูซูบผอมลงอย่างเห็นได้ชัด

เซียวเหิงในวัยสิบสี่ปีเคยเป็นนายน้อยผู้ได้รับการปรนนิบัติ เปรียบเสมือนพระจันทร์ที่สว่างไสวบนท้องฟ้า แต่ตอนนี้เขาร่วงหล่นสู่ธุลีดิน กลายเป็นหยกที่สวยงามที่ถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่นราวกับก้อนกรวดโดดเดี่ยวที่ถูกใครบางคนทอดทิ้งที่ข้างถนน