บทที่ 422.2 พบความจริง (2)

บทที่ 422 พบความจริง (2)

เมื่อกู้เจียวลอบเข้าตำหนักบูรพามา ไท่จื่อก็เพิ่งจะออกจากประตูไป

ยามนี้ฟากฟ้ายังไม่มืดสนิท หลบบนหลังคาไม่เหมาะเท่าใด เพราะจะถูกพบได้ง่าย กู้เจียวจึงถือโอกาสพลิกตัวเข้าคลังเล็กๆ ในตำหนักบรรทมของไท่จื่อเฟยจากประตูหลัง

นี่เป็นคลังส่วนตัวของไท่จื่อเฟย โดยมีผนังกั้นแยกจากห้องนอนของนาง ซ้ำยังสามารถเห็นการเคลื่อนไหวของนางจากช่องประตูเพราะนางเปิดหน้าต่างไว้ด้วย

เพียงแต่กู้เจียวไม่ทันคาดคิดว่าในคลังจะยังมีคนอยู่!

เห็นได้ชัดว่าคนผู้นั้นก็คิดไม่ถึงเช่นกันว่าจะมีคนมาในเวลานี้ เขาคาดการณ์ไว้แม่นยำแล้วแท้ๆ

ช่างมันแล้ว ฟาดให้สลบก่อนค่อยว่ากัน!

บังเอิญว่ากู้เจียวก็คิดเช่นนี้เหมือนกัน

ดังนั้นในขณะที่ทั้งคู่ลงมือก็มองเห็นอีกฝ่ายชัดๆ แล้วก็ยั้งมือเอาไว้พร้อมกันทันที

“เจ้า!”

“เจ้าเองรึ”

ซ้ำยังเอ่ยขึ้นพร้อมกันด้วย

กู้เจียว ‘นางไม่เหมาะจะทำคนเดียวหรือไร เหตุใดทุกครั้งต้องมีคนมาร่วมกันทำเรื่องแย่ๆ กับนางตลอดเลย’

“เจ้ามาทำอะไรที่นี่” หยวนถังวางดาบในมือลง ก่อนถาม

กู้เจียวปรายตามองเขา “ประโยคนี้เจ้ามีสิทธิ์ถามออกมารึ”

หยวนถังถูกตอกหน้าหงาย