บทที่ 420.2 พร้อมหน้า (2)

บทที่ 420 พร้อมหน้า (2)

ทว่าการขัดจังหวะเช่นนี้ ความอึดอัดในใจทุกคนที่หลงเหลืออยู่ก็มลายหายสิ้น ไม่มีใครล้อหลินเฉิงเย่ว่าติดอ่าง และไม่มีใครหัวเราะเยาะหนานเซียงว่าใบหน้าเสียโฉม

ในตอนนั้นเองเซียวลิ่วหลังก็ก้าวเข้ามาในลานบ้าน เมื่อครู่นี้เขาไปซื้อสุราที่ร้านสุราเล็กๆ ของร้านย่าโจว

หนานเซียงมาเมื่อคราก่อนที่บ้านมีกู้เจียวอยู่คนเดียว เซียวลิ่วหลังไม่ได้เจอหนานเซียง แต่เขาก็รู้ว่าหนานเซียงกับอาจารย์หลู่จะมา สุรานี้ก็ตระเตรียมไว้ให้พวกเขาสองคนโดยเฉพาะ

“ลิ่วหลังกลับมาแล้ว!” เฝิงหลินกวักมือเรียกเซียวลิ่วหลัง

หลินเฉิงเย่รีบลุกขึ้นวิ่งไปหิ้วไหสุราช่วยเซียวลิ่วหลัง

เฝิงหลินยิ้มแนะนำ “ลิ่วหลัง! นี่คืออาจารย์หลู่ ส่วนนี่อาจารย์แม่หนานเซียง”

เซียวลิ่วหลัง ‘ช้าก่อน เจ้านี่ทำตัวอย่างกับเจ้าบ้านเชียว’

เฝิงหลินเอ่ยกับสองสามีภรรยา “อาจารย์หลู่ อาจารย์แม่หนาน เขาคือพี่เขยของเสี่ยวซุ่นขอรับ!”

อาจารย์หลู่ทักทายเซียวลิ่วหลังอย่างมีไมตรี

สีหน้าหนานเซียงค่อนข้างแปลกประหลาด นางจ้องหน้าเซียวลิ่วหลังอยู่ตลอด ทำเอาอาจารย์หลู่ที่อยู่ด้านข้างรู้สึกลุแก่โทษ