บทที่ 417.2 ไร้เทียมทาน (2)

บทที่ 417 ไร้เทียมทาน (2)

หลิ่วอีเซิงวิ่งมาหาทั้งสองในทันใด ขณะที่ชายสวมหน้ากากกำลังง้างดาบฟันแผ่นหลังของหลิ่วอีเซิง แต่กลับถูกกู้เจียวปาลูกแก้วเพลิงดำออกไปก่อนจึงต้องถอยห่างออกไป!

แน่นอนว่าเขารู้ว่าเจ้าสิ่งนี้ฤทธิ์เดชร้ายแรงเพียงใด สหายของเขาโดนแรงระเบิดเจ็บหนักไปหลายต่อหลายคนขนาดนั้น!

กู้เจียวก็รีบพุ่งตัวเขาไปพยุงร่างของหลิ่วอีเซิง

“เจ้าไม่เป็นไรใช่ไหม” กู้เจียวถาม

“ข้าไม่...” หลิ่วอีเซิงยังไม่ทันได้พูดจบ ก็ยื่นมือออกมาแล้วคว้าร่างกู้เจียวเข้ามาไว้ในอ้อมกอดของตน เขาใช้มืออีกข้างหนึ่งโอบกุมท้ายทอยของกู้เจียวเอาไว้

คมกระบี่ฟาดฟันลงมา นิ้วก้อยของหลิ่วอีเซิงกระเด็นออกไป

“ท่านพี่!” หยวนถังร้องเสียงหลง

เลือดสดอุ่นไหลอาบไปตามลำคอของกู้เจียว นางคว้ามือข้างขวาของหลิ่วอีเซิงเอาไว้ เมื่อเห็นบาดแผลบนตำแหน่งของนิ้วก้อยที่หายไป รังสีอำมหิตแสนเย็นยะเยือกก็แวบเข้ามาในแววตาของนาง

วินาทีนั้นเองทุกคนสัมผัสได้ว่ารังสีที่แผ่ซ่านออกมาจากร่างของกู้เจียวนั้นเปลี่ยนไป

ราวกับว่า...ที่ลงมือเมื่อครู่ก็แค่สู้อย่างขอไปที นางไม่ได้เดือดดาลนัก ทว่ายามนี้ราวกับเส้นขนทั่วทั้งร่างของนางกำลังลุกชูชัน