บทที่ 408 มาหาถึงที่ (2)

บทที่ 408 มาหาถึงที่ (2)

เสี่ยวซานจื่อขับรถอยู่บนถนนอันเงียบงันด้วยความรู้สึกราวกับปลดวางภาระอันหนักอึ้งลงแล้ว

ในที่สุดก็เจอแม่นางกู้แล้ว เขาไม่ต้องอกสั่นขวัญแขวนแล้ว

ยังคงเป็นท่านพี่เซียวที่เก่งกาจ ไม่ทันไรก็เดาได้แล้วว่าแม่นางกู้ไปที่ถนนจูเชวี่ย

จะว่าไปแล้ว เขาเดาได้อย่างไรกัน

ความสงสัยเช่นเดียวกันก็แล่นวาบเข้าสู่สมองกู้เจียวเช่นกัน แต่ที่ต่างก็คือกู้เจียวคิดคำตอบออกได้อย่างรวดเร็ว

มิน่า เขาจึงห้ามหลงอีไม่ให้ฆ่านางได้ และหลงอีจึงบีบแก้มเขาได้

หลงอีกำลังยืนยันบางอย่างอยู่ อีกทั้งยังยืนยันเสร็จแล้วด้วย

ดังนั้นที่จู่ๆ หลงอีก็สนิทสนมกับตนเพียงนี้ก็มีเหตุผลมารองรับแล้วล่ะ

ถึงแม้ว่ากู้เจียวจะไม่อยากถูกบังคับให้หักดินสอกับวาดเครื่องหมายเท่ากับ แต่หากเป็นคนอื่นใช้ดินสอกระแทกหน้าหลงอีแล้วละก็ เกรงว่าต่อจากนั้นคนที่โดนหักจะไม่ใช่ดินสอพวกนั้น แต่เป็นคนผู้นั้นแทน

แม้ว่านางจะคาดเดาเรื่องบางเรื่องได้แล้ว อีกทั้งนางยังรู้สึกว่าจากความฉลาดของเขาไม่มีทางมองไม่ออกว่าตนเป็นใคร แต่เขาไม่พูด นางก็ไม่อาจเปิดเผยออกมาได้

เพียงแต่เหตุผลที่นางปรากฏตัวที่ถนนจูเชวี่ยนั้น นางยังคงต้องเล่าให้ฟัง