บทที่ 393.2 ใจเต้น (2)

บทที่ 393 ใจเต้น (2)

แม่นางเหยาโกรธจัดจนถึงขีดสุด โชคยังดีที่ช่วงนี้นางมีกู้เจียวคอยดูแลสุขภาพของนางเป็นอย่างดี ไม่เช่นนั้นจะต้อองกระทบครรภ์ของนางอย่างแน่นอน “ข้าไม่สนหรอกนะว่าฟังข่าวลือบ้าๆ นี้มาจากที่แห่งใด แต่ข้าจะบอกให้ชัดเจนตรงนี้เลยนะว่าลูกเขยของข้าเขาสอบเข้ากั๋วจื่อเจียนได้ด้วยตนเอง! เขาคือบัณฑิตอันดับหนึ่งของโยวโจวเชียวนะ!”

แม่นางเฮ่อเองก็ถูกแม่นางเหยาทำให้โกรธเช่นกัน นางไม่เคยเห็นสภาพโมโหของแม่นางเหยามาก่อน ก็เลยพูดจากระแทกกลับไป “เช่นนั้น เช่นนั้นก็เพราะเส้นสายของเจ้านั่นแหละ…”

คนแบบแม่นางเฮ่อพูดเหตุผลอะไรไปอย่างไรก็คงไม่ยอมฟัง

คนอย่างนางทำได้แค่พูดจาเพ้อเจ้อเท่านั้น ซ้ำยังมองว่าความคิดตัวเองนั้นถูกต้องที่สุดเสียด้วยสิ!

“จะเชื่อหรือไม่ก็ตามใจ!” แม่นางเหยาไม่อยากจะเสวนากับคนพรรค์นี้ต่อ จากนั้นลุกขึ้นแล้วเดินออกไป

“นี่! เหยาเอ่อร์! ข้ายังพูดไม่จบเลยนะ!” แม่นางเฮ่อรีบท้วง

กู้จิ่นอวี้เห็นแล้วว่าแม่นางเหยาเดือดจริงๆ เลยรีบเดินตามแม่นางเหยาก่อนและทิ้งแม่นางเฮ่อไว้ตรงนั้น

ตอนนั้นเอง แม่นางเฮ่อเองก็คิดจะเดินตามแม่นางเหยาไป แต่กลับถูกมือของใครบางคนกระชากคอเสื้อ