บทที่ 370 ตอบแทน

บทที่ 370 ตอบแทน

คืนนี้เซียวลิ่วหลังไม่ทำงานล่วงเวลา ทั้งสองกลับไปยังตรอกปี้สุ่ยพร้อมกัน

ครั้นมาถึงหน้าประตูเรือน เงาร่างเล็กก็เดินย่องออกมา ก่อนจะกระโจนใส่กู้เจียวแล้วกอดขานางเอาไว้ น้ำเสียงน้อยอกน้อยใจร้องเรียก “เจียวเจียว!”

เป็นเสียงของเสี่ยวจิ้งคง

เขาห่างกับกู้เจียวนานถึงสองวันสองคืน เขาคิดถึงเจียวเจียวเหลือเกิน คิดถึงจนหัวใจดวงน้อยของเขาเจ็บปวดไปหมด!

กู้เจียวอุ้มเด็กน้อยที่เกาะหนึบบนหน้าขาขึ้นมา “ท่านย่าให้เจ้ากลับมาแล้วหรือ”

เสี่ยวจิ้งคงตอบ “ข้าอยากกลับมาเองต่างหาก!”

เพราะจวงไทเฮาเองก็ทนเจ้าหนูจอมเจื้อยแจ้วคนนี้ไม่ไหวแล้วจริงๆ พอกู้เจียวไม่อยู่ เขาก็เสียงดังพูดจ้อไม่หยุด แม้แต่ตะพาบน้อยของฉินกงกงยังมุดกลับเข้ากระดองเพราะเสียงโทรโข่งของเขา

แน่นอนว่าเหลนน้อยนั้นสำคัญ แต่ที่สำคัญยิ่งกว่าคือต้องมีชีวิตอยู่รอดจนถึงวันที่เหลนน้อยคลอดออกมา

ด้วยเหตุนั้นพอเขาเอ่ยปากขอออกจากวัง จวงไทเฮาก็รีบบัญชาให้ฉินกงกงเก็บผ้าเก็บผ่อนพาเขากลับมาส่งถึงบ้าน

เสี่ยวจิ้งคงพูดจบก็โอบรอบลำคอของกู้เจียวเอาไว้ ศีรษะน้อยซบลงบนบ่าของนาง “เจียวเจียว ข้าคิดถึงเจ้าเจียนตาย เจ้าคิดถึงข้าสักนิดบ้างหรือไม่”