บทที่ 366.1 เจียวเจียวออกโรง (1)

บทที่ 366 เจียวเจียวออกโรง (1)

กู้เจียวคือคนที่ถูกพ่อแม่แท้ๆ ทอดทิ้งให้อยู่ตัวคนเดียวมาแต่ไหนแต่ไร ดังนั้นในภาพจำของนางไม่มีความสัมพันธ์ใดที่อยู่ยงคงกระพัน ความเชื่อใจไม่ได้เกิดจากความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้น

นางมองโลกด้วยมุมมองเรียบง่าย ไม่ขาวก็ดำ ดังนั้นความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นสำหรับกู้เจียวล้วนเกิดขึ้นจากความรักใคร่ของคนสองคนและใจที่เปิดกว้างพอ

แต่ในบางครั้ง นางก็เข้าใจว่าไม่ใช่ทุกคนที่คิดเหมือนนาง

แต่ละคนมีมุมมองของตัวเอง และนั่นก็คือความซับซ้อนของผู้คน

กู้เจียวขมวดคิ้วแน่น

ฉินกงกงสังเกตเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของกู้เจียว จึงเอ่ยทัก “แม่นางกู้เป็นอะไรไปหรือ ไม่สบายตรงไหน”

“ข้าไม่เป็นไร” กู้เจียวส่ายหน้า “คำถามนี้มันยากเกินกว่าข้าจะตอบได้”

ฉินกงกง “...”

กระนั้น ต่อให้ตอบไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคในการทำตามแผนขั้นต่อไป

บนโลกนี้ ไม่ใช่ทุกเรื่องที่ต้องหาคำตอบให้เจอ ยกตัวอย่างคนไข้คนหนึ่งที่จู่ๆ อาการลุกลามหนัก ต่อให้ไม่รู้สาเหตุ แต่สุดท้ายการรักษาคนไข้ให้ดีนั้นคือหน้าที่ที่นางต้องทำ

เรื่องของจิ้งไท่เฟยก็เช่นกัน